 |
| De Franse bakker Sebastian met zijn Nederlandse vrouw |
Elke keer als ik door Amsterdam-Zuid wandel (2 x per week), kom ik langs de Franse ambachtelijke bakkerij Le Fournil. Je kunt door het raam de bakkers bezig zien met het uitrollen en vouwen van feuilledeeg, het kneden van brooddeeg en het fabriceren van gebak. De dames dragen witte mutsjes, de heren witte petten. Je krijgt automatisch trek in een authentiek croissantje. Laatst liep ik het petite winkeltje in. Het was stampvol met nette mensen. Toen ik aan de beurt was, zei ik: 'Eén croissantje.' De clientèle draaide zich om naar mij en keek me misprijzend aan. 'Un croissant', zei het winkelmeisje met een Franse tongval. Terwijl ik op mijn wisselgeld wachtte, hoorde ik de klanten hun bestelling opgeven: 'Un croissant' of 'quartre croissants'. Met mijn ordinaire croissantje had ik mijn afkomst verraden. Croissantjes koop je bij de HEMA of op de markt. Bij Le Fournil vraag je met flair om 'Un croissant', bedank je met 'Merci' en vertrek je met 'Au revoir'. Om dan buiten de croissant op je tong te laten smelten. Delicieux.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten