 |
| Een uitvinder met, let op, een onderdelenkist. |
Er staat vandaag in De Volkskrant een uitstekende column van Sylvia Witteman,voor mensen zoals ik, die van de Nederlandse taal houden. Preken voor eigen parochie, eigenlijk.
- Kan het nou eindelijk eens afgelopen zijn met die lelijke, gemakzuchtige anglicismen die zelfs de beste stukken in de krant verpesten.-
'To find out' is niet 'uitvinden' maar 'ergens achter komen'. 'Diamond shape'is gewoon een ruit. Een auto heeft geen batterij maar een accu. Je hebt een punt. Aan het eind van de dag. Het verschil maken. Zeg niet huisgemaakt (zo lelijk!) maar zelfgemaakt. Iemand heeft geen wortels in Afrika tenzij hij een konijn is en/of aan het hoofd staat van een internationaal groenteverzendhuis. Ergens mee wegkomen, ook zo erg.
Het is dweilen met de kraan open. Alsof miljoenen mensen de verkeerde richting oplopen en een handjevol daar tegenin loopt. Hopeloos.
Net zoals strijden tegen de redeloze SPATIES. Rijks Museum. Elk woord wordt uit elkaar getrokken. De sociale media wemelen ervan, zo erg dat ik ook de draad kwijt raak en van de weeromstuit mee ga doen. Zoals je vals gaat zingen omdat iemand naast je geen toon kan houden.
Witteman's kinderen zeggen: 'Waarom kocht je dat shirtje?' 'Waarom HEB je dat stomme shirtje GEKOCHT', schreeuwt Sylvia hysterisch valt op de grond en blijft daar geruime tijd loeiend en trappelend in een kussen bijten. Haar kinderen: 'Mam, je ging beter naar een dokter.' Maak het stoppen.
Ik ben bang dat het te laat is en de generatie van mijn neven en nichten een nieuw soort Anglo-Nederlands zal praten. En daar past De Dikke Van Dale zich dan aan aan.
