De Elektropijp

Everybody happy

Eerst het goede nieuws. Nadat ik de elektronische sigaret in elkaar had gezet en aan HS uitgelegd hoe hij werkte, was het een kwestie van afwachten. Carnivoor HS keek naar het ding alsof het een vegetarische schnitzel was. Of zoals Bob vol wantrouwen naar een goedkoop soort brokjes staart. Of als een boer die spaghetti voorgeschoteld krijgt. Waar zijn mijn aardappels met jus?.

Ik had het eigenlijk al opgegeven toen HS gisteren zei: 'Ik heb die elektrosigaret gebruikt.' En? 'Ik proef geen verschil.' We mogen hier wel van een wonder spreken. Elektronisch roken is goedkoper en minder ongezond dan die vermaledijde Camels zonder filter. 'Maar', zei HS. O jee, daar komt het. Hij vond de vormgeving niets. 'Je gaat toch niet bij de tramhalte staan met een vulpen in je mond. Er schijnt een witte versie te zijn van het apparaat die meer op een echte sigaret lijkt. Dan denken mensen weer dat je echt rookt en beginnen ze demonstratief te hoesten.' Ja, dus, en, want? 'Dus heb ik het één en ander veranderd. Wat vind je?'

Dat is dus het slechte nieuws.

Herken je het cocktailprikkerhoudertje?

Nou ja, zolang hij maar zoet aan het knutselen is.

Klein Gebrek geen Bezwaar of De Zegeningen van Tegenslag

Desiderius Erasmus, ouders ongetrouwd, vader priester

Ik keek net naar het VPRO programma Boeken van Wim Brands die Anton Blok ondervroeg over zijn net verschenen boek De Vernieuwers. Het gaat over de Groten der Aarde zoals Einstein die dankzij tegenslag tot grote prestaties kwam. Blok beschrijft het proces maar zegt er wel bij: Het betekent niet dat iedereen die te maken krijgt met struikelblokken automatisch succes ten deel valt. Integendeel, de meesten mislukken. Maar op de één of andere manier kom je via tegenslag tot betere inzichten. Elk nadeel hep zijn voordeel, hoe dat principe bij succesvolle wetenschappers, schrijvers en kunstenaars heeft gewerkt, legt Blok uit in zijn boek.

Hij vertelt bijvoorbeeld dat Einstein als enige jood op een katholieke school zat met 70 katholieke medeleerlingen. Op een dag kwam de leraar binnen met een spijker van 12 cm en zei: 'Dit is het formaat waarmee Christus aan het kruis genageld is.' Zeventig vingers wezen naar Einstein.
Een ander soort tegenslag behalve uitsluiting is het uiterlijk. Joden zijn oververtegenwoordigd en de kunsten en wetenschappen maar ook lelijke, kleine mannen. Gisteren zag ik een drama over Rijkman-Groenink (uitstekend geacteerd door Pierre Bokma) van de ABN-AMRObank. Hij is een klein mannetje met een lam handje. De directeur van de Nederlandse bank Wellink heeft een lam been.

De schrijver Lewis Carroll was doof aan één oor en heeft zijn hele leven geleden onder zijn stotteren. Bij vrienden en bekenden had hij er geen last van maar bij openbare optredens verschrompelde hij. 'De nachten waren het ergst',zei hij.


In de jaren 80 zat ik in de schrijfgroep van dichter SV. Ik voelde me daar altijd doodongelukkig. Mijn hoofd trok naar links waardoor ik niet stil kon zitten, nauwelijks schrijven laat staan voorlezen. Elke bijeenkomst was een marteling, mijn hoofd had een eigen wil en van de spanning werden de 'jerks' alleen maar erger. Later hoorde ik van Henk dat die kerels, de schrijfgroep bestond voornamelijk uit mannen die dachten dat ze heel belangrijk waren, mij achter mijn rug uitlachten en nadeden. Volwassen mannen waren dat. Het is te zielig voor woorden.
Alhoewel ik die handicap nog steeds vervloek, zou ik voor geen goud met die slechte dichters willen ruilen.

De Zegeningen van Tegenslag Anton Blok vertelt over zijn boek De Vernieuwers

Nachtelijk bezoek

Afgelopen nacht de doktersdienst moeten bellen want HS zat in ademnood en trilde over zijn hele lichaam. De dokter kwam met een ambulancebroeder. De laatste zo'n no nonsense nuchter type. Zegt de patient in een helder moment tegen de broeder:' Ik ken u ergens van. U komt me zo bekend voor?' Niet dat ik weet, bromde de broeder. HS tegen de dokter: ' Kan ik nog wel vliegen?' De dokter verbaasd:' Vliegt u dan zo vaak?' Nou ja, het was weer een absurde sketch midden in de nacht, ergens in een slaapkamer op Steigereiland. Geen hartaanval, wel pijnlijke spieren van het hoesten. We sukkelen weer verder.

Jules uit Kreta

Jules de Korte?

Domino blijft klein en houdt van katten

Zal ik Jules uit Kreta adopteren. Of toch Domino?

Niet alleen lachen, gieren en brullen met de familie Sedaris

familie Sedaris

De verhalen van David Sedaris zijn altijd hilarisch, grappig maar soms ook pijnlijk. Als kind leed hij aan dwangneuroses. Dat hield bijvoorbeeld in dat hij aan elk lichtknopje moest likken. Ik zag hem laatst in het programma Boeken. Hij woont nu in Engeland waar hij elke dag vrijwillig, maar ook dwangmatig, zwerfafval opruimt. Hij heeft vier zusjes die ook allemaal neurotisch zijn. Of prettig gestoord.  Zus Amy gebruikt die handicap in haar vak als comédienne en schrijfster.

Hun jongste zus Tiffany is het minder goed vergaan. Zij pleegde zelfmoord vlak voor haar 50ste verjaardag.


Lees David Sedaris:  En Toen Waren er Nog Maar Vijf. Over de zelfmoord van zijn zusje. En over het grote gezin

This is how I thought of it, for though I’ve often lost faith in myself, I’ve never lost it in my family, in my certainty that we are fundamentally better than everyone else. It’s an archaic belief, one that I haven’t seriously reconsidered since my late teens, but still I hold it. Ours is the only club I’d ever wanted to be a member of, so I couldn’t imagine quitting. Backing off for a year or two was understandable, but to want out so badly that you’d take your own life?

Droom

Ik vond alleen Bob op het dak

Het is alweer 19 oktober, onze Juan is jarig. Ik droomde vannacht dat ik al mijn katten van de afgelopen 40 jaar terugvond. Ze zaten al die tijd op het dak: Daisy, Smokey, Phoebe, Josephine en Sophie.

Het Buitenland II

Te veel zonnebloemen

Lieve mensen in het buitenland, wees maar blij dat je hier niet bent want het is een gekkenhuis in Nederland. Afgelopen weekeinde is er zoveel hemelwater gevallen, drie dagen non-stop, volgens de berekeningen vergelijkbaar met het halve IJsselmeer.

Vandaag is de burgemeester van Amsterdam aan het theedrinken met, nee niet met moslims, 21 actievoerders die anti Zwarte Piet zijn. De organisatie van De Intocht heeft toegezegd dat zij geleidelijk het uiterlijk van de Pieten gaat veranderen. Zelfs Marokkaanse moeders vinden het gezeur.
En er is een relletje ontstaan over een schilderij van Van Gogh. Volgens een wetenschapper zitten er veel te veel zonnebloemen in de vaas die hij geschilderd heeft. Dat kan nooit. En tenslotte zijn Jan Klaassen en Katrijn verboden want die verheerlijken huiselijk geweld.

De goede oude tijd

Nu zijn er Nederlanders die zeggen, ik vertrek, wat een zielig k*tland. Maar elders is het vaak nog erger. De relaties tussen Rusland en Nederland zijn verslechterd toen de politie een dronken Russische diplomaat in de boeien sloeg. De buren hadden al geklaagd dat hij zijn kinderen mishandelde. Terwijl zijn vrouw regelmatig teut aan kwam rijden en bij het parkeren andere auto's ramde. ' Nederland wil weer het beste jongetje in de klas zijn', was de reactie uit Moskou. Diplomaten zijn onschendbaar en de minister van Buitenlandse zaken Frans Timmermans heeft zijn excuses aan Poetin gemaakt. Enzovoorts, enzovoorts, wees maar blij dat je in Het Buitenland woont.

Onschendbare Russische diplomaat

3x fout

Het doet me allemaal denken aan de film Idiocracy: Idiocracy

Het Buitenland

Ik had deze villa gevonden in de buurt van Cadiz. Met een stukje grond.  Hij was nèt verkocht.

Eind september begint het al. Ik wil hier weg, naar het Zuiden. Ik moet mijn impulsen bedwingen maar surf toch naar Kras-reizen. Gewoon om de bestemmingen te bekijken en me te herinneren hoe heerlijk het is als je eind december uit het Transavia vliegtuig stapt en de behaaglijk warmte als een deken over je neerdaalt. Maar dit jaar blijven we thuis, geloof ik. Tenzij HS een huisje in Spanje koopt, wat nog altijd het plan is. Veel schot zit er niet in.

Ik zit het liefst in de buurt van Cadiz, de Playa de la Luz. Maar dat is tegelijkertijd ook het duurste gedeelte van Spanje. Elke maand dat we langer in Amsterdam blijven betekent ook een hap uit HS' budget.

Jaarlijkse traditie

Op Facebook is de jaarlijkse traditie weer begonnen: het gezeik over Zwarte Piet. Ik dacht: negeren. De schuimbekkende verbetenheid van de activisten doet me denken aan moslims die demonstreren tegen een cartoon. Gelukkig zijn er ook mensen die er verstand van hebben.

Jan Steen, 1668

Je hebt van die hypercorrecte zeikerds die overal seksisme, fascisme of racisme in menen te herkennen. In de jaren 70 bijvoorbeeld was een man een seksist als hij de deur voor een vrouw openhield. Tegenwoordig wordt er beweerd dat de Nederlandse man te soft is en zouden de dames het fijn vinden als hij de rekening van een diner zou betalen. Een goed ontwikkeling in deze moeilijke tijden. Wat al die activisten gemeen hebben (als ze niets meer te protesteren hebben, is het risico op een zware depressie groot) is de stuitende onwetendheid. Heb je kritiek op de islam, gaan ze de straat op met borden: Racisme. Ze hebben de klok horen luiden en gaan kwijlen als de hond van Pavlov.
Vandaag staat er een artikel in De Volkskrant van een Sinterklaasfeestkenner, Arnold-Jan Scheer. Hij schrijft: - Zwarte Piet bestaat niet sinds 1850. Jongemannen met zwart gemaakte gezichten kwamen in de al Oudheid voor ... Zwarte Piet is een archetype, net als Sinterklaas zelf, een hybride wezen, het resultaat wat ze in de godsdienstwetenschap noemen: syncretisme. Hij speelt een rol zoals iemand een nar speelt. Hij is de ongrijpbare knecht van Sinterklaas, de vrolijke tegenhanger ...In Cornwall waar ze hun gezichten ook zwart verven, krijgen ze hetzelfde verwijt over racisme, maar daar hebben nooit slavenschepen aangelegd. Het zwart maken van het gezicht tijdens de jaarwisseling gebeurt van Engeland tot Macedonië. In Perzië wordt de komst van het nieuwe jaar van de tijd van Zarathustra tot nu, gevierd met zich dwaas gedragende zwartgemaakte jongemannen. De geschiedenis begint niet in 1850. Als je alleen het laatste stukje ervan meeneemt, slaat deze hele discussie nergens op. Zwarte Piet is geen slaaf, integendeel. Hij laat zich niet temmen. Hij duikt steeds weer op. Hij is ongrijpbaar. Hij is van het volk-

Nu deze mythe ontkracht is staat stichting Correlatie klaar om gedesillusioneerde activisten op te vangen.En ze te helpen een nieuw doel in hun leven te vinden.

verhaal Aliceamunro

Schrijfgroep Dracula

Ons wekelijks schrijfgroepje begon altijd beschaafd. Met een kopje koffie, schrift in de aanslag. Iemand gooide een onderwerp in de groep en daar gingen we. Doodse stilte, alleen het geluid van krassende pennen was te horen. Dan volgde het voorlezen, filosofische en hilarische overpeinzingen. En af en toe een Sinterklaasgedicht. De volgende ronde. Zullen we alvast een fles wijn open trekken? Nog even concentreren, met 1 glaasje komen de gedachten wat vlotter op gang. Met twee schrijf je zinnen die jezelf verbazen. Niet slecht. Pennen neer, voorlezen. Er komt een joint langs, ik krijg een briljante gedachte die gelijk verdampt. Als de voorleesronde is afgelopen gaat de heer des huizes achter de draaitafel zitten. Nog een glaasje wijn, wat kan Jimi goed gitaarspelen. En je kunt Neil Diamond wel belachelijk maken maar hij heeft toch een aantal briljante composities op zijn naam staan. Max krijgt het warm en trekt zijn shirt uit. Hij zegt:' Zal ik mijn lul uit mijn broek halen.' ik kijk op mijn horloge, het is middernacht. ' Je loopt helemaal op schema', zeg ik tegen Max, 'we zijn weer thuis.' Als afgesproken heffen wij het lied aan:' We zijn weer thuis, ahouhahoe.' Tot de buren komen klagen.

Ik zal wat foto's scannen uit die tijd

Plan Zuid II

Ik geloof dat dit Hercules moet voorstellen

In Amsterdam-Oost vind je op elke hoek van de straat een Albert Heijn. Zodra je De Beethovenstraat inloopt zoek je te tevergeefs naar een supermarkt. Chique kledingwinkels zat maar waar de bewoners hun voedsel vandaan halen is mij een raadsel. De fysio-therapeute zit bijna aan het einde van de Stadionweg, het gedeelte waar de huizen nog wel die Berlagestijl hebben maar dan armoedig. Ik vind het nog steeds prachtige woningen ze zijn alleen toe aan een renovatiebeurt. Tegenover de fysio vond ik een mini AH. Een krap winkeltje vol met scholieren die elkaar aanspraken met: 'Jongen'. In Oost zeggen de kids voornamelijk: 'Hou je bek.' En mogen slechts met twee tegelijk naar binnen want ze roven de hele snoepafdeling leeg.En wie schuifelde daar rond met een blauw mandje aan haar arm. Onze diva en stoeipoes Patricia Paay. In de Watergraafsmeer struikel je over de acteurs, actrices en toneelschrijvers.

Ik kom nu 2x per week in Amsterdam- Zuid. Ik ben zo'n drie uur onderweg voor een kwartiertje massage maar het geeft mij de gelegenheid de meest eigenaardige diersoort te bestuderen: de mens. Ik liep door de straat waar mijn vriend Max (HK) is opgegroeid. Zijn vader voorzag de buurt van brood en pafte 2 pakjes Camel zonder filter weg. Op zijn 59ste is hij gestikt. Zijn laatste woorden waren: 'Ik ben in een fuik gezwommen.' Zijn zoon is nu 69 en is veranderd van een mager scharminkel, die een halve pot pindakaas op zijn brood smeerde zonder een gram aan te komen, in een dikke man die moeite heeft zijn gewicht te dragen bij het wandelen.

Max kan smeuïg vertellen over zijn jeugd in Plan Zuid. 'Schrijf jij het maar op', zegt hij vaak, 'voor mij is het te traumatisch.' Ik heb besloten daar werk van te maken, ik heb altijd een biografie willen schrijven en Max'geheugen is fenomenaal. Hij herinnert zich de kleinste details. Geboren in de oorlog als de oudste van een eeneiige tweeling. Vader lid van een sekte, moeder met het uiterlijk van een Jodin en een nazinest om de hoek. Het taaie ongerief van de jaren 50 schijnt door al zijn verhalen heen. Moeder die vloekend het kerstmaal bereidt. Het gezin met 6 kinderen, oorspronkelijk 8 maar twee zijn jong overleden, zat ongeduldig te wachten op het feestelijke diner. Het middenstuk van de tafel was uitgeschoven. Moeder zette de braadpan op tafel die meteen in een gat verdween. Het uitschuifbare gedeelte had het begeven. Of vader die met zijn grut in de auto rijdt en bij de tramhalte een Zuster ontwaardt. Zo werden de leden van de kerkgemeenschap genoemd, broeder en zuster. Vader zwaaide enthousiast, verloor de greep op zijn stuur en knalde tegen een paal aan. Moeder:'Jij ook altijd met je Zuster.'
De poging van Max om naar Amerika te emigreren, een periode die zo pijnlijk is dat hij gaat hyperventileren als hij erover praat. Max werkte bij een joodse bakker die in verschillende concentratiekampen had gezeten. Wellicht was hij daardoor een meedogenloze baas geworden. De bakkerij bevond zich in een kelder waar de temperatuur in de zomer opliep tot 45 graden. Een vochtige warmte die al je levenslust uit je zuigt. Max zag er niet uit als een gezonde Amerikaanse jongen en werd door een groep leeftijdsgenoten bijna doodgeslagen.

Als kind had kwam Max regelmatig over de vloer bij een Joods gezin. 'Daar werd je niet als onmondig kind behandeld', vertelde hij, 'maar als een gelijkwaardig mens. Ik heb dat nooit eerder meegemaakt.'
Kortom stof genoeg om over te schrijven. Max en ik komen nu 2 x per week samen waar hij vertelt en ik notities maak die ik ga uitwerken tot een passende puzzel. Een project waar ik fijn mijn tanden in kan zetten.

Ronan Farrow, geen DNAtest nodig

Nog wat ander nieuws. Mia Farrow verklaarde onlangs dat ze niet zeker is of haar 25 jarige zoon Ronan een kind is van Woody Allen of Frank Sinatra. Oordeelt zelf.

Dierendag

Er was vorig jaar een vlekje op Bob's longen geconstateerd. Hij werd onder narcose gebracht voor de röntgenfoto. De dokter zei over een jaar terug te komen om te kijken of er iets veranderd is. Nu is het zo ver. Bob is actief, vrolijk en heeft een enorme eetlust omdat hij lange wandelingen maakt. Laatst zagen we hem over steiger A slenteren. Ik neem aan dat hij daar het bruggetje oversteekt om in het zachte zand van de dijk zijn behoefte te doen. Want de kattenbak gebruikt hij nooit. Net als vorig jaar oktober niest hij af en toe. Dat is toen vanzelf over gegaan. Ik wil het arme diertje niet weer laten verdoven. Zo lang hij levenslustig is, laat ik hem maar.

Een paar dagen geleden las ik in de krant dat het aantal kankergevallen onder honden en katten is verdubbeld. Er werd een APK- keuring voor dieren geopperd. Een lezer schreef: 'Honden en katten staan precies op ooghoogte van de uitlaatgassen, zou er verband zijn?' Goeie vraag.


Een filmpje van een te schattige kitten:  Dierendag