De Hokjesman

Laatst hoorde ik iemand zeuren over de VPRO. Ikzelf ben al ruim 40 jaar lid van deze club. Het is de enige omroep die kijkers als volwassenen behandelt. De commerciële tv gaat toch uit van het niveau van een zwakbegaafde 8-jarige. Laatst zag ik Linda de Mol in zo'n familie spelprogramma. HS had het opstaan omdat hij hoopte dat hij een prijs had gewonnen met bingo. Of zoiets. Na 5 minuten zei ik: 'Het is net of je naar wezens van een andere planeet kijkt. Die vlotte babbel van Linda, de woorden die al 30 jaar automatisch uit haar mond rollen. Het publiek dat bij het minste geringste klapt en het heerlijk vindt dat ze in de studio mag zijn. De kandidaten, óp van de zenuwen. Zo stel ik me de hel voor; één doorlopend spelprogramma.'

Later kwam ik terecht bij de Hokjesman, Michael Schaap, die de wereld onderzoekt van allerlei subgroepen. Een programma van de VPRO uiteraard. Hij was op bezoek bij doven en slechthorenden.

(In de jaren 70 werkte ik bij de opvang voor de zwaar verslaafden. Al mijn illusies dat dit getormenteerde zielen waren die hun pijn onderdrukten met drugs verdwenen snel. Sommigen waren te dom om iets anders te doen met hun leven. Anderen waren psychisch ziek zoals Jantje G. die zijn miljoenenerfenis van zijn vermoorde vader er in de kortst mogelijke tijd doorjoeg. En je had ook verwende jongens die de schuld aan de maatschappij gaven. Wat me nog het meest opviel dat ook in deze groep een hiërarchie heerste. De dealer was de opperaap, de nog functionerende junken stonden daaronder. En helemaal onderaan schuifelden de geesteszieken die af en toe wat kruimels toegeworpen kregen. Als honden. Het waren geen 'outlaws' , te gevoelig voor de keiharde buitenwereld. Ze waren net zo burgerlijk als jij en ik, alleen zonder de behoefte iets zinnigs met hun leven te doen.)

Bij de doven, die Schaap sprak, vond je een zelfde hiërarchie, ongeschreven regels en taboes. Op doven met een gehoorapparaat werd neergekeken. Een doof stel was dolgelukkig met hun twee dove kinderen. Ze vonden het niet- kunnen- horen geen handicap maar een geschenk. Het liefst hadden ze gewild dat de hele bevolking doof was. Want de stille wereld zou beter zijn. Kortom, de dovenwereld is net als de horende vol vooroordelen en onverdraagzaamheid.

Het mooie is dat de Hokjesman zelf, Michael Schaap, tegen iedereen even beleefd is en geen enkel oordeel uitspreekt. Een voorbeeld voor ons allen. In ieder geval voor mijn geopinieerde persoon.

Hendrik Haan heeft de kraan open laten staan

Mijn zondagspreek: Doe die kraan dicht!

Zou het de strijd om de lezerscijfers zijn? Of komt het door de onrust in de wereld dat de Nederlandse krant zich naar binnen richt en zich vooral druk maakt om een nationaal kinderfeest? Elke dag twee pagina's vol over ZP (ik kan het woord niet meer horen), in de NRC en De Volkskrant. Mijn vader en Jan Blokker draaien zich om in hun as.

Wat werkelijk verontrustend is, is natuurlijk de explosieve groei van de wereldbevolking. Als ik een arme Afrikaan, was zonder uitzicht op onderwijs, ontwikkeling en een fatsoenlijk bestaan, zou ik waarschijnlijk ook op zo'n gammel bootje stappen.

Het gaat niet om kleur. Maar om geboortebeperking, onderwijs en een fatsoenlijk inkomen. Dat heet beschaving. Precies de zaken van het gezonde verstand, die ontbreken bij religies.
Als je dweilt, moet je wel eerst de kraan dichtdraaien. Anticonceptie is prioriteit
nummer 1. Of moeten we wachten tot alle Afrikanen óf verdronken zijn óf geveld door ebola?

Zolang godsdiensten geboortebeperking afwijzen, wordt het lijden van vele Afrikanen in stand gehouden. En blijven ze hun heil zoeken in religie. Een vicieuze cirkel.
Laat de krant daar eens elke dag over schrijven. Elke dag, op de voorpagina. Amen.

Tijd

Buuf A. die van een jongere generatie is, begrijpt al die heisa van die babyboomers over Reve niet. 'Ik vond De Avonden verschrikkelijk.' Met de kennis van nu is De Avonden een zeurboek van een verwend ventje dat allang het huis uit had gemoeten. In plaats van bij zijn ouders te blijven hangen en zich te ergeren aan het geslurp van zijn vader. Ik vergelijk het boek altijd met De Aardappeleters van Van Gogh. Dat is ook niet representatief voor Vincent's werk. Donker en somber. Pas toen hij naar Frankrijk ontdekte Van Gogh kleur. En werd Van Gogh Van Gogh.

Van Gogh scheidt het kaf van het koren

Je zou denken dat er een lading levenservaring overheen moet gaan voordat je een meesterwerk creëert. Je hebt natuurlijk altijd wonderkinderen als Tjechov. Die op 21 jarige leeftijd de menselijke ziel al doorgrondde.

Kunst blijft een raadsel. Hoe kan een nazi-aanhanger, Knut Hamsun, de Nobelprijs voor literatuur krijgen? Hoe kun je zo goed schrijven en toch zo blind zijn? Waarom heeft de vrouw met de mooiste stem van de wereld plankenkoorts? En hoe komt het dat de grappigste man niet in een praatprogramma durft te verschijnen? En waarom pleegt een zondagskind zelfmoord?
De grote literaire beloftes van nu, in Nederland, zijn de twee zonen van Arend Jan Heerma van Voss, Daan en Thomas die al net zo typisch zijn als hun vader. Senior is acteur en journalist. Hij was hoofdredacteur van De Haagse Post en voorzitter van de VPRO. Hij had ook een komische kant want af en toe speelde hij mee in sketches van Van Kooten en De Bie. Daan en Thomas zien er op foto's uit alsof zij diep lijden onder het schrijverschap maar niet anders kunnen dan het scheppen van kunst. Over 20 jaar zal het kaf van het koren gescheiden zijn..

De Heerma van Vossjes

  

Het is maar een sprookje!!!

Weet Pippi niet dat er honger heerst in grote delen van de wereld. Foei, niet spelen met eten.

Max Pam schreef het al: ironie wordt niet meer begrepen. De jeugd van tegenwoordig neemt alles letterlijk. Gelukkig niet allemaal. De humorlozen nemen wel de wereld over. Het is een soort hysterie van de politiek-correcten die in alles racisme, seksisme of fascisme menen te herkennen. Subtiliteit is aan hen niet besteed.  Drie mensen voelen zich beledigd en de hele maatschappij dient zich aan hen aan te passen. Men noemt het 'de terreur van de minderheid'. Een trend, een modeverschijnsel dat in de hele wereld gesignaleerd wordt.

Binnenkort moeten Kwik, Kwek en Kwak een onderbroekje aan en alle stripfiguren dienen zich te onderwerpen aan een DNA- test om vast te stellen hoe het precies zit met de familieband. Is Lambiek de oom van Suske en Wiske of zomaar een huisvriend? En tante Sidonia, is zij de zus van de moeder van S en W? En die verknipte verhouding van Ollie B. Bommel en Tom Poes. Krijgt Joost genoeg betaald? Er is nog veel werk te verzetten voor mensen die fictie en realiteit niet kunnen scheiden.

Bericht in De Volkskrant:
- Pippi Langkous, het immens sterke, rijke meisje dat haar Villa Kakelbont deelt met een paardje en een aap, is een racist. Althans, dat vindt de Zweedse publieke omroep SVT, dat bepaalde afleveringen van de bekende serie zo heeft bewerkt dat Pippi's vader geen 'negerkoning' meer is, maar een gewone 'koning'.-

-Pippi sluit met alle kritiek aan in een lange rij van jeugdkarakters die van racisme worden beschuldigd. Diezelfde theologe Wollrad deed in 2011 bijvoorbeeld het sprookje 'Het lelijke eendje' in de ban omdat het kinderen laat zien dat anderssoortigen er niet bij horen. Een aantal maanden daarvoor maakte de Franse academicus Antoine Buéno zich hard voor een smurfenverbod, vanwege hun vermeende antisemitische en vooral communistische karakter.
Het smurfendorp zou in alles het Stalinisme verheerlijken. 'De kleine blauwe figuurtjes leven in een wereld waar eigen initiatieven nauwelijks worden beloond, waar maaltijden gezamenlijk worden gegeten en er slechts één leider is', aldus Buéno. 'Doet je dat ergens aan herinneren? Een bepaald type dictatuur bijvoorbeeld?' -

Mag dit? Zolang ze hun broek maar aanhouden.

Je kunt geen sprookjes aan kinderen vertellen zonder dat de politiek-correcte politie over je schouder meeleest en klaarstaat met een knuppel. Zoiets als de zedenpolitie in Saoedi-Arabië. Eigenlijk je reinste fascisme.

Abri's

Godzijdank, de abri poster van dat zieke jongetje, waar ik al een jaar tegenaan kijk, is vervangen door een ietwat vrolijker plaatje. Ik hoop dat het mannetje als door een wonder is genezen. En alsnog piraat kan worden. Filosoof René Gude die nog maar kort te leven heeft, zei het al, het leven is zo'n gedoe. En dan komt er ook nog eens een doodvonnis dat roet in het eten gooit. Iedereen kent ellende in zijn leven. Mogen we dan, als we naar buiten gaan, alstublieft naar een mooi plaatje kijken als we op de tram staan te wachten. Gewoon, om de moed er in te houden. Dank u.
Bijvoorbeeld een Monet of een Marilyn