zaterdag 27 september 2014

Oud is het nieuwe nieuw



Aangezien zitten het nieuwe roken is, ga ik een flink stuk wandelen met een peuk in mijn mond. Het ene heft het andere op. Roken is het nieuwe marathon lopen.
Naast Max Pam, intelligent en deskundig en Sylvia Witteman, zeer geestig heeft De Volkskrant ook één columnist die het leven positief en grappig benadert. De man kent geen sarcasme of cynisme maar kijkt vol verwondering naar zichzelf en zijn medemens. Wij zijn nu eenmaal niets meer dan dieren die kunnen praten en nadenken over de toekomst. Verder is de mens afhankelijk van zijn instinct om te overleven, allerlei hormonen, ingebakken gewoontes en zijn persoonlijkheid.

Thomas van Luyn benadert onze imperfectie en voorspelbaarheid op een luchtige manier. Terwijl de 60 andere columnisten hijgerig over IS schrijven en de rol van onze regering, huppelt Thomas vrolijk door de maatschappij alsof hij in een veld met madeliefjes speelt en een bijzonder insect ontdekt.
Vandaag is de kop van zijn column: Herfst 2014: zus is het nieuwe zo.

Er volgt een handige lijst voor mensen die misschien achterlopen en toch mee willen praten in cafés en verjaardagsfeestjes.
- Tieten zijn uit, konten zijn in. Borsten zijn de nieuwe billen.
- Kut is uit, peren zijn in. Ditjes zijn de nieuwe datjes.
- Tatoeëren is uit, piercen ook. Sokken zijn de nieuwe blote voeten.
- De Correspondent is uit, Donald Duck is in. Geloof is de nieuwe wetenschap.
- Ottolenghi is uit. Quin0a is in. Rens Kroes is de nieuwe Gwyneth Paltrow.
- Bassie is uit, Adriaan is in. Straight is het nieuwe gay.
- Rechts is uit, links is ook uit. Gematigd is het nieuwe extreem.
- Oud is in, nieuw is uit. Uit is het nieuwe in.
 .

Met deze kennis sta je nooit met je mond vol tanden in een gezelschap
 

donderdag 25 september 2014

Chili is dood


Anderson Ballesteros als Chili




In de Colombiaanse serie Pablo Escobar, The Druglord (El Patrón del Mal -72 delen!) bidden vooral de boeven tot bijstand van Moeder Maria. Zonder blikken en blozen blazen ze een vliegtuig op met uitsluitend onschuldige mensen. Maar wel tranen met tuiten huilen als één van hun broeders omkomt. De beveiliging van de politici in die tijd was zo lek als een mandje. Ik zit aan de buis gekluisterd. Zulke goede acteurs. Chili, de gluiperige, slangachtige hulp van Pablo is net omgelegd.
Het gezellige mannenclubje heeft alle presidentskandidaten vermoord, hoofdredacteur van de krant en duizenden anderen waaronder kinderen, om te voorkomen dat ze uitgeleverd worden aan Amerika. De serie is een aanrader voor mensen die Spaans studeren. Pablo articuleert alsof hij les geeft in zijn moedertaal.

donderdag 18 september 2014

Een pannenkoek heeft twee kanten



 Femke Halsema schrijft in De Correspondent dat wij de plicht hebben alle kanten van de ingewikkelde medaille te zien. Ze heeft het over de Nederlandse jihadisten, meestal voormalige rappers, die het licht, of juist het zwarte gat hebben gezien, naar Syrië afgereisd zijn en hopen op het martelaarschap. Ze werden natuurlijk op een vreselijke manier onderdrukt in Nederland. Kansloos waren ze in ons racistische land. En dan al die verleidingen: homo's, hoeren en drugs.
Gelukkig ben ik zo ruimdenkend dat ik voor iedereen begrip heb. Ook voor de patiënt in de kliniek die ervan overtuigd is dat hij Napoleon is. Of de vrouw die trouwt met een ter dood veroordeelde seriemoordenaar. En voor de Jehova Getuigen die vorige week zondag langs kwamen met de blijde boodschap. Ze wilden me zelfs een filmpje laten zien om mij te overtuigen van hun gelijk. Uren discussieer ik met deze sympathieke mensen. Ik voel niets dan respect voor deze dolende zielen. Ik zie het als mijn plicht. Of zoals dr. Phil het zo mooi onder woorden brengt:' No matter how flat you make a pancake, it has two sides.'

zondag 14 september 2014

Opbouwende kritiek II

 
 
 
Weet je nog wel, vroeger. Vóór internet en de sociale media. Zaten we altijd tegen de tv te schelden. Ik heb het nu over de jaren 70 waarin ik uitsluitend voor de buis zat als ik bij mijn ouders op visite was. Je had, geloof ik, al drie netten dus ladingen mensen die je belachelijk kon maken. Piet Bambergen (lach of ik schiet), Joseph Luns (die konden wij perfect nadoen), Hans Wiegel, Dries van Agt om er enkelen te noemen. Of Rita Reijs en Pim Jacobs. Iedereen werd tot op het bot afgekraakt. Mijn moeder: 'Wat zijn jullie toch negatief.' Ja, moet Rita Corita maar niet zo'n soepjurk aandoen. Eigen schuld. Je zei dingen die je in het dagelijkse leven niet zo gauw tegen je buurvrouw zou uiten.
Natuurlijk vloeken op de scheidsrechter, dat deed mijn moeder vooral. "Buitenspel, dat ziet toch iedereen. Wat een klunzenpatatter.' Dat woord had ze zelf verzonnen.

Mensen schelden natuurlijk nog steeds op de tv. Als de minister van Financiën langs komt: 'Zakkenvuller.' Of andere politici: Droplul, eigenheimer, steek die bezuinigingen in je reet enzovoorts.
Het eeuwige commentaar gaat nu alleen veel verder. Sterft je vader dan krijg je tegenwoordig tweets met teksten als: Zijn we eindelijk van die klootzak af. Of als er een dodelijke ziekte geconstateerd wordt bij een beroemdheid, ontvangt hij berichten waarin men hem een langzame, gruwelijke dood toewenst.
Kijk, dan wordt het eng. Dat tv schelden met familie en vrienden was nog therapeutisch, maar de vileine internethaat komt van mensen die vanonder hun steen vandaan glibberen en hun frustratie en gal spuwen. Types die gedijen in oorlogstijd.

Vandaag draag ik mijn positieve steentje bij, na mijn kritiek op mevrouw Hamer. Met Gerdie Verbeet. Het is een wonder dat zo'n tof wijf in de politiek zit. Ze praat normaal, niet die politieke papagaaientaal, ze is vlot, geestig en weet zich te kleden. Geen kwaad woord over Gerdie.
 
 

zaterdag 13 september 2014

Opbouwende kritiek

Dress for Succes


In de jaren 70 zag je voor het eerst meisjes met jurken en daaronder een broek. Spruiten van de zogenaamde gastarbeiders. Vreemd genoeg was er van hoofddoeken nog geen sprake, wel moest het hele lichaam bedekt zijn. 'Wedden dat die dracht nog een keer mode wordt', zei ik.

Nu heeft Mariëtte Hamer dat wel heel letterlijk opgevat. Noppen, rushes, slobberbroek, 2e hands schoenen. En een joggingbroek van loodzware stof! Als je een beetje bij de tijd bent, draag je, met het postuur van Hamer, een getailleerd afkledend jurkje zonder versierselen of motieven. Een vlot blazertje erover. En als je dat perse wilt, een legging eronder die goed aansluit en tot de enkels reikt. En wat schoenen betreft, geld speelt geen rol. Ik ben maar een leek, zoveel weet ik zelfs.

Als ik met Hamer's kleding ergens zou gaan solliciteren, maak ik geen enkele kans. (Ze is ontsnapt uit st. Ursula en noemt zich de barones van Wassenaar. Dat soort roddels krijg je).
De foto van Hamer illustreerde het bericht, dat niemand gelezen heeft, dat ze aangesteld is als voorzitter van de SER. Die vrouw moet tegen zichzelf in bescherming genomen worden, niemand had het over haar functie. De Smaakpolitie, die ongevraagd mode-advies geeft in De Volkskrant, kreeg duizenden mailtjes waarin men smeekte dit geval te behandelen. En dat is dan ook gebeurd vandaag.

Mariette, je moet het als opbouwende kritiek zien. Je kunt tegenwoordig bij de eenvoudigste H & M een stijladviseur aanvragen. Gratis voor niets. (De stichting Dress for Succes leent passende kleding uit en geeft goede raad aan sollicitanten.)
Met deze kledij op je werk, kan geen mens zich concentreren. Als je het dan niet voor jezelf doet, doe het dan voor het land.