vrijdag 5 januari 2018

Frasierites

In de jaren 90 werd de sitcom Frasier uitgezonden. Meestal op de avond dat we ons schrijfgroepje hadden in de Waalsteeg. Ik zag de serie dus heel onregelmatig maar vond hem met kop en schouders boven alle andere comedies uitsteken. De schrijvers namen de kijker serieus, de grappen waren intelligent en van een hoog niveau. Bovendien speelden ze vaak met genres zoals de klucht. Misverstanden, veel deuren en 'Vlug, verstop je in de kast'.

Jaren geleden zocht ik naar afleveringen op YouTube. Ik kon verschillende seizoenen bekijken maar vaak was het beeld van een slechte kwaliteit. Of werden, expres, de stemmen versneld. Waarschijnlijk om je te dwingen de serie te kopen.

Dat heb ik dit jaar gedaan. De hele Frasierbox. Ik noem het: mijn goudmijn.
Sommige afleveringen zitten zo steengoed in elkaar en worden zo perfect geacteerd dat ik ze meerdere malen heb bekeken. De timing, de mimiek, de verwijzingen naar filosofen, psychiaters en wetenschappers. Briljant!



Lang verhaal kort. Ik dacht: ben ik nu de enige die zo onder de indruk is van Frasier en vind dat schrijvers en acteurs de Nobelprijs voor Comedy verdienen? Ik vond op Facebook gelijkgestemden. De Frasier Family of Frasierites. De meesten wonen in Amerka. Twee in Nederland. Maar ook één in Syrië en één in Armenië. De pagina beheerder tolereert geen cynisme of afzeikgedrag. Dus de leden zijn uiterst beleefd en meelevend. Want behalve Frasier gerelateerde berichten kan men ook zijn persoonlijke leed kwijt op de pagina. En dat is nogal wat. Bij de een is kanker geconstateerd, de ander zijn zus is plotseling overleden enzovoorts. Men reageert empathisch met troostende woorden en een opbeurend citaat van Frasier. Er is zelfs een stel dat elkaar gevonden heeft via deze FBP.



Het afgelopen jaar zijn er 4000! leden bijgekomen. En dan wordt het toch minder. Met zoveel leden is het moeilijk origineel te blijven en niet in herhalingen te vallen. Dus plaats ik heel af en toe een anecdote. Frasier en Niles zijn sherrydrinkers. Ik vertelde de club dat in de jaren 70 het sherry-dieet populair was in Nederland. En dat onze koningin vele ponden was kwijt geraakt. Het dieet bestond uit: alle maaltijden halveren en een glas sherry toevoegen. Ontbijt, lunch en diner. Om de een of andere reden moest je er ook veel zwarte koffie bij drinken. De doktoren raden het sherry-dieet tegenwoordig af.

Ik ben gek op dat soort idiote verhalen.



Gisteren kwam de beheerder met de mededeling dat hij klachten had ontvangen over postjes die niet Frasier-gerelateerd zouden zijn.
Ik las dat en ging verder in mijn boekje lezen maar die opmerking zat me dwars. Sinds wanneer klagen Frasierites? Er worden op de pagina ook quizjes geplaatst of enquetes. Ik vind daar niets aan maar anderen beleven daar plezier aan. En misschien heeft die gast uit Armenië wel een verhaal dat Frasier-gerelateerd is maar dat anderen niet herkennen als zodanig.  Die klachten ergerden me, op die manier houd ik liever mijn mond en is al het spontane eraf. Ik was pissig op die klagers want het prettige van die pagina was dat je er alles op kwijt kon. Uren later heb ik een berichtje geplaatst hierover, heel beschaafd en positief. Ik wil niet lid zijn van een club waar ik op eieren moet lopen.

Gil weet niet dat hij gay is


Later dacht ik: heb ik er goed aangedaan of keert iedereen zich tegen me? Het zij zo.
Vanochtend keek ik naar de reacties en kreeg alleen maar bijval.  Well said enzovoorts.
Gelukkig maar want het is de enige club waar ik lid van ben en dacht geestverwanten te hebben gevonden. Tolerante, onvoorwaardelijke vrienden bij wie je je belachelijk kunt maken zonder consequenties.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten