Omdat de afgelopen 2 jaar verschrikkelijk waren en Bob ook nog eens werd doodgereden begin dit jaar, had ik nergens meer zin in. Ik kon het niet opbrengen om naar sociale bijeenkomsten te gaan. Het gevolg is dat men ook niet meer naar mij komt of me mailt of belt. Behalve dan mijn lieve buufjes.
Uit frustratie maar ook met de hoop dat Hans het licht zou zien, heb ik deze vakantie geboekt. Niet wetende dat Hans in een tehuis zou belanden.
Zijn familie is zijn huis aan het leegmaken. Gek genoeg heb ik met hen wel regelmatig contact. In januari komt vriendin A. op bezoek. Zij krijgt haar eigen kamer met badkamer. Eindelijk iemand om mee te praten en op een terrasje te zitten.
Vandaag was ik ontroerd door een presentje wat mijn achternichtje Maya voor mij heeft gemaakt. Een boekenlegger. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen. Dat iemand aan je denkt, precies wat ik nodig had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten