Een zonovergoten dag in Lagos en een helblauwe hemel. Blanche, die nu het leven heeft waar ze altijd van droomde (ze slaapt tussen ons in), likt ons 'sochtends wakker. Tijd om op te staan en het hek te openen naar het klaverveldje. We hebben geen buren en als ik wil hoef ik niemand te spreken. Zo kan ik uren mijmeren, ongestoord.
De Canadese dames die hier 5 dagen waren, vroegen hij wij de tijd doorkwamen. Lezen, schrijven, tekenen, fotograferen, met Blanche spelen. Dan koken in een heuse oven. Thuis hebben we een combi-magnetron waar ik totaal niet mee overweg kan. Hier gooi ik een ovenschaal vol met verse vis, citroen, zout en kruiden. Twee zoete aardappels en het is smullen geblazen. Bovendien wordt het koude, vochtige tuinhuis behaaglijk warm.
Het schoonhouden van het hutje is eenvoudig. De bezem erdoor, dan de dweil. Klaar is kees. We plukken wat bloemen en het ziet er huiselijk uit. Dan even met Blanche naar de kinderboerderij. Pannenkoeken bakken voor Hans. Je komt eigenlijk tijd te kort.
Het aftellen is begonnen. Het idee weer terug te zijn op camping Steigereiland staat me niet aan. Ik voel me daar gelijk apatisch en lusteloos. Een huisje huren hier in de buurt lijkt me de enige optie. En dan is natuurlijk iedereen welkom om te logeren. Dan zien we elkaar nog eens. Kortom, leven in Portugal, alleen maar voordelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten