vrijdag 28 november 2014

De Blijde Boodschap


Er komt een flauw zonnetje door. Volgens het weerbericht zal het vandaag en morgen nog regenen. Daarna krijgen we drie dagen zon. We zijn hier nu 3 1/2 week en hebben ongeveer 2 redelijke dagen gehad. Debby kwam gisteren langs met schoon linnen. Ze stond erop ons bed op te maken. ' ik doe het wel', riep ik. Nee, dat was haar taak. Leighton brengt gewoon een zak lakens en handdoeken en verdwijnt weer. Debby is meer van het aanpakken. Twee nachten geleden had er een vos een van de eenden te pakken genomen en was van plan de hele kippengemeenschap uit te roeien. Debby, die een constructiebedrijf heeft in Engeland, heeft gelijk het hok tot een onneembare vesting vertimmerd. 'Regent het altijd zoveel in november?', vroeg ik. Nee hoor, vorig jaar was het kurkdroog. Het blijft een gok. Ik denk dat ik een poncho ga kopen. Zo een die Pablo Escobar droeg toen hij zich schuil hield in de jungle.

Lief dagboek
 Blanche is zo heerlijk aan het ravotten in de tuin. Met een botje als speelgoed. We wandelden weer naar Den Ouden Stadt en zochten tevergeefs naar de VVV. Ik wil namelijk weten welke bus waar naar toe gaat. Costa Luz schijnt heel mooi te zijn. En er zit ergens 22 kilometer hier vandaan een winkelcentrum met kledingzaken.
We liepen naar het eind van de boulevard waar de rivier overgaat in de zee. In de verte lag het mooie strand. We konden er alleen maar naar kijken. Het was wisselend bewolkt en Blanche hield het, na een uur, voor gezien. Deze keer had ik een grote tas bij me waar ze zowat in sprong en heel tevreden bleef zitten. Tot groot genoegen van de Portugese bejaarden die liefkozende woordjes tegen haar prevelden. Het is net of we De Blijde Boodschap van Liefde verkondigen. Een vrouwtje begon een lang gesprek met me waarbij ze een sip gezicht trok. Ik begreep dat haar hondje was overleden of dat ze in het tehuis geen gezelschapsdieren  mocht houden. Ik knikte meelevend. Si, si, si, het is me toch wat. Adios. Bij de oude kerk zaten twee bedelaressen geheel gekleed in het zwart. Ze zagen er sinister uit als personages uit Het Parfum. Iemand deed weer een bod op Blanche. Mijn standaardantwoord: 6 miljoen euro. Op een dag heeft een hondenliefhebber het er voor over. Wat dan? Ik smokkelde Blanche mee de supermarkt in en deed razendsnel de broodnodige boodschappen. Bij de uitgang werd ik aangesproken door een Portugees die glimlachend zei: ' ik heb nog nooit iemand gezien die zo lief voor haar hond is. U bent een goed mens.'

Geen opmerkingen:

Een reactie posten