Weet je nog wel, vroeger. Vóór internet en de sociale media. Zaten we altijd tegen de tv te schelden. Ik heb het nu over de jaren 70 waarin ik uitsluitend voor de buis zat als ik bij mijn ouders op visite was. Je had, geloof ik, al drie netten dus ladingen mensen die je belachelijk kon maken. Piet Bambergen (lach of ik schiet), Joseph Luns (die konden wij perfect nadoen), Hans Wiegel, Dries van Agt om er enkelen te noemen. Of Rita Reijs en Pim Jacobs. Iedereen werd tot op het bot afgekraakt. Mijn moeder: 'Wat zijn jullie toch negatief.' Ja, moet Rita Corita maar niet zo'n soepjurk aandoen. Eigen schuld. Je zei dingen die je in het dagelijkse leven niet zo gauw tegen je buurvrouw zou uiten.
Natuurlijk vloeken op de scheidsrechter, dat deed mijn moeder vooral. "Buitenspel, dat ziet toch iedereen. Wat een klunzenpatatter.' Dat woord had ze zelf verzonnen.
Mensen schelden natuurlijk nog steeds op de tv. Als de minister van Financiën langs komt: 'Zakkenvuller.' Of andere politici: Droplul, eigenheimer, steek die bezuinigingen in je reet enzovoorts.
Het eeuwige commentaar gaat nu alleen veel verder. Sterft je vader dan krijg je tegenwoordig tweets met teksten als: Zijn we eindelijk van die klootzak af. Of als er een dodelijke ziekte geconstateerd wordt bij een beroemdheid, ontvangt hij berichten waarin men hem een langzame, gruwelijke dood toewenst.
Kijk, dan wordt het eng. Dat tv schelden met familie en vrienden was nog therapeutisch, maar de vileine internethaat komt van mensen die vanonder hun steen vandaan glibberen en hun frustratie en gal spuwen. Types die gedijen in oorlogstijd.
Vandaag draag ik mijn positieve steentje bij, na mijn kritiek op mevrouw Hamer. Met Gerdie Verbeet. Het is een wonder dat zo'n tof wijf in de politiek zit. Ze praat normaal, niet die politieke papagaaientaal, ze is vlot, geestig en weet zich te kleden. Geen kwaad woord over Gerdie.
Natuurlijk vloeken op de scheidsrechter, dat deed mijn moeder vooral. "Buitenspel, dat ziet toch iedereen. Wat een klunzenpatatter.' Dat woord had ze zelf verzonnen.
Mensen schelden natuurlijk nog steeds op de tv. Als de minister van Financiën langs komt: 'Zakkenvuller.' Of andere politici: Droplul, eigenheimer, steek die bezuinigingen in je reet enzovoorts.
Het eeuwige commentaar gaat nu alleen veel verder. Sterft je vader dan krijg je tegenwoordig tweets met teksten als: Zijn we eindelijk van die klootzak af. Of als er een dodelijke ziekte geconstateerd wordt bij een beroemdheid, ontvangt hij berichten waarin men hem een langzame, gruwelijke dood toewenst.
Kijk, dan wordt het eng. Dat tv schelden met familie en vrienden was nog therapeutisch, maar de vileine internethaat komt van mensen die vanonder hun steen vandaan glibberen en hun frustratie en gal spuwen. Types die gedijen in oorlogstijd.
Vandaag draag ik mijn positieve steentje bij, na mijn kritiek op mevrouw Hamer. Met Gerdie Verbeet. Het is een wonder dat zo'n tof wijf in de politiek zit. Ze praat normaal, niet die politieke papagaaientaal, ze is vlot, geestig en weet zich te kleden. Geen kwaad woord over Gerdie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten