woensdag 12 maart 2014

God en Sinterklaas

Ik ben gelukkig niet godsdienstig opgevoed dus het trauma dat God niet bestaat is mij bespaard gebleven. Mijn vader was wat dat betreft duidelijk,God, de hemel en de hel waren een overgeleverd verzinsel van mensen die bang waren voor de dood en zin aan het leven wilden geven. Het leven is niet te bevatten en de dood nog minder. Mijn vader was meer van het hier en nu, gezond verstand, intelligentie, wetenschap en verwondering.



Dat Sinterklaas niet bestond vond ik een k*tstreek van jewelste. Mijn zusje: 'Mag ik het haar vertellen?' Mijn moeder:'Ja, ze is nu wel oud genoeg.' 'Sinterklaas bestaat niet, hahaha.' Maar die cadeautjes dan? Die kochten papa en mama. En Zwarte Piet die strooide op 4 december? Dat was papa. En wie bonsde er op de deur op pakjesavond? De buren.
Razendsnel ging ik in mijn hoofd mijn hele leven af. Wat was echt en wat was me wijsgemaakt?

Dat het leven geen sprookje is met een happy end werd, naarmate ik ouder werd, pijnlijk duidelijk. ik voor het eerst hoorde over de gruwelen van de holocaust. Steeds meer details kwamen naar boven. Tot dan toe was de Tweede Wereldoorlog het verleden van mijn ouders. Die rotmoffen die langs de deuren kwamen op zoek naar jonge mannen. Mijn vader en ooms die onder de vloer verborgen zaten terwijl mijn opa de jonge Duitsers onthaalden met soep.'Jullie zullen vast wel honger hebben.' Mijn oom, nog een kind in die tijd, die op de schoenen van Duitse soldaten had gespuugd. Mijn oudere oom had zoekplaatjes verspreid met de beeltenis van een boom. Als je goed keek zag je tussen de takken en het gebladerte de gezichten van de koninklijke familie. Hij was in de Scheveningse gevangenis gegooid en zou de volgende dag geëxecuteerd worden. In plaats van naar het schavot geleid te worden, liet men hem vrij. De moffen waren gek op sadisme. En toen werden we bevrijd door heldhaftige Canadezen en we leefden nog lang en gelukkig.

Syrië,  68 jaar na WOII
 Het onvoorstelbare leed van de Joden. De overlevenden moesten niet zeuren maar de hand aan de ploeg slaan. Het was immers voorbij. Het besef dat het kwaad niet van tijdelijke aard was kwam later.
Ik heb honderden boeken over WOII gelezen. Is dit een een Mens van Primo Levi die op nuchtere wijze al je illusies over een rechtvaardige wereld wegneemt. Hij fileert de slechtheid in de mens. Het is is alsof je naar een les in anatomie kijkt, waar de huid van een lichaam wordt afgestroopt en het rauwe vlees zichtbaar wordt, de organen en darmen. Ik dacht dat wij in een geordende wereld leven omringd door fatsoenlijke mensen, achter de schermen ziet het er heel anders uit.

En het houdt nooit op. Je verwacht eigenlijk niets anders dat Kadhaffi regelmatig op jacht ging naar jonge meisjes, ze verkrachtte en voor dood achter liet. Het verbaast je niet meer dat Saddam Hoessein op 12 jarige leeftijd zijn onderwijzer doodschoot. En het is bijna vanzelfsprekend dat de buurman het gemunt heeft op je dochtertje van vier. En ik weet dat het wemelt van machtswellustelingen die rücksichtslos moorden omdat ze dat lekker vinden. In veel landen is een mensenleven niets waard en minachten de leiders het volk. Ze onthouden hen onderwijs omdat kennis macht is. En dan zijn er altijd volksstammen die kritiekloos achter het kwaad aanlopen omdat zij niet in staat zijn zelfstandig te denken.

Het is een godswonder dat de mens toch altijd maar optimistisch door blijft leven, doelen stelt, kinderen op de wereld zet. Waarschijnlijk, en dat is mijn geloof tegen beter weten in, omdat de mens in wezen goed is en altijd streeft naar een betere wereld.  Alhoewel ik daar geen enkel bewijs voor heb.

Net als honden, die worden niet vals geboren maar vals gemaakt.

Daddy en Junior, zit geen kwaad bij

Geen opmerkingen:

Een reactie posten