Ons wekelijks schrijfgroepje begon altijd beschaafd. Met een kopje koffie, schrift in de aanslag. Iemand gooide een onderwerp in de groep en daar gingen we. Doodse stilte, alleen het geluid van krassende pennen was te horen. Dan volgde het voorlezen, filosofische en hilarische overpeinzingen. En af en toe een Sinterklaasgedicht. De volgende ronde. Zullen we alvast een fles wijn open trekken? Nog even concentreren, met 1 glaasje komen de gedachten wat vlotter op gang. Met twee schrijf je zinnen die jezelf verbazen. Niet slecht. Pennen neer, voorlezen. Er komt een joint langs, ik krijg een briljante gedachte die gelijk verdampt. Als de voorleesronde is afgelopen gaat de heer des huizes achter de draaitafel zitten. Nog een glaasje wijn, wat kan Jimi goed gitaarspelen. En je kunt Neil Diamond wel belachelijk maken maar hij heeft toch een aantal briljante composities op zijn naam staan. Max krijgt het warm en trekt zijn shirt uit. Hij zegt:' Zal ik mijn lul uit mijn broek halen.' ik kijk op mijn horloge, het is middernacht. ' Je loopt helemaal op schema', zeg ik tegen Max, 'we zijn weer thuis.' Als afgesproken heffen wij het lied aan:' We zijn weer thuis, ahouhahoe.' Tot de buren komen klagen.
Ik zal wat foto's scannen uit die tijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten