Koester je Illusies

Ik ben nog steeds lid. En u?

Tegenwoordig vliegen Nederlanders een weekeindje naar New York alsof het om de hoek is. Mijn eerste bezoek aan Amerika ervoer ik als een maanlanding, het arriveren op een andere planeet die je alleen van plaatjes en verhalen kent. Opeens ben je onderdeel van het decor. Het was een overweldigende ervaring om in New York te landen en de wolkenkrabbers en de voortspoedende menigte te zien. De sirenes te horen van de politiewagens, het Amerikaanse geknauw dat wij als kinderen graag nadeden. Even was het of ik al het Engels dat ik ooit geleerd had van de culturele schrik mijn hoofd was uitgevlogen. En toen ik mijn mond opendeed hoorde ik mijn eigen vette Hollandse accent.

Toen ik een beetje gesetteld was duwde iedereen die ik ontmoette me een boek in handen met de woorden: 'Dit moet je lezen.' Het was The Catcher in the Rye van J.D. Salinger. Het verhaal gaat natuurlijk over het verliezen van onschuld en daarmee de illusie dat de mens goed is en het leven rechtvaardig. En ook al was de hoofdpersoon een jongen, voor mij was het verhaal net zo herkenbaar als voor al mijn leeftijdgenoten.

Gisteren werd in het tv-programma DWDD de biografie van Salinger gepresenteerd. Zoals je weet, trok de schrijver zich eind jaren 60 terug uit het openbare leven en weigerde hij elk interview. Het is dus maar gissen naar zijn motieven. In een aantal van zijn boeken plegen leden van de familie Glass zelfmoord. We nemen aan dat dit autobiografische elementen zijn. Maar willen wij alles weten van Salinger of is het beter alleen zijn werk te lezen?

Over het algemeen houd ik niet van achter de schermen kijken. Ik wil de illusie hebben dat Maude echt bestaat dus bespaar me de bloopers. Hetzelfde had ik bij de driedelige serie over Van Kooten en De Bie. Cor van der Laak leeft dus ik wil niet weten hoe Arjan van der Grijn de grime opdeed die leidde tot de metamorfose van Van Kooten naar Cor.

Een mens heeft illusies nodig, ik wil geloven dat Hans Klok een olifant wegtovert. De Golden Girls wonen niet alleen in de serie samen maar in het echt ook. In een heus huis in Florida en niet op een set in een televisiestudio. Als in The Bold and The Beautiful een akelig personage de boel probeert te ontregelen, schrijf ik een brief naar Stephanie om haar hierop te wijzen: 'Steph, pak die griet even aan. Dat kan jij als geen ander.' En krijgt Dora, de vrouw van Willem Parel (Wim Sonneveld) een baby dan stuur ik een speelgoedbeest met felicitaties. En Paul Vlaanderen is voor eeuwig gelukkig getrouwd met Ina. Zo is het en niet anders.