Heb je ook last van extra kilo's en het lukt je maar niet ze kwijt te raken? 'Dan eet je toch iets minder', zeggen mensen die alles kunnen eten zonder aan te komen. Dat lijkt logisch. Maar telkens als ik een poging ondernam werd ik depressief en angstig. Ik kon me niet meer concentreren en uiteindelijk vrolijkte ik weer op door een zak spekkies te eten. Daarna voelde ik me natuurlijk een sukkel en begon de hele cyclus weer overnieuw. Ik heb zelfs de hulp van een diëtiste ingeroepen die bij brood, bruine rijst en bananen riep: 'Nee, dat is allemaal suiker. Neem maar een bakje magere yoghurt als je honger hebt. Of een zure appel.' Met veel moeite viel ik 5 kilo af maar had geen enkele lol meer in mijn leven. Ze zei ook: 'Met één keer in de week sapvasten ontgift je je lijf.'
Ik wist dat er iets niet klopte en dat het niets met gebrek aan wilskracht te maken had.
Laatst dacht ik, er moet voedsel bestaan waarvan je energie krijgt en waarbij je normaal functioneert. Op internet vond ik inderdaad artikelen over mensen die een serotonine tekort krijgen als ze niet genoeg koolhydraten binnen krijgen. Dit type moet juist bruine rijst, bananen, pasta en aardappels eten. Het eiwitdieet die de diëtiste mij voorschreef is funest. Van sapvasten kun je zelfs suïcidaal worden. Dat zo'n deskundige dat niet weet is toch ongelofelijk. Daar moet je, verdomme, zelf achter komen na jaren van ploeteren. Dat is toch treurig. Die achterlijke diëten zorgen ervoor dat je er nog een probleem bij krijgt, Niet alleen een tekort aan serotonine, dopamine, leptine en problemen met je bijnieren maar je zit ook nog eens doodongelukkig thuis. Op je streefgewicht.
The S Factor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten