vrijdag 15 februari 2013

Een heel eng verhaal




Een eng verhaal

Ik hou wel van een goed misdaadverhaal, een spannende thriller waarbij je je afvraagt: wie heeft het gedaan. Ik verafschuw programma's over seriemoordenaars omdat hun daden zo verknipt en willekeurig zijn dat je alleen maar kunt concluderen dat er iets mis is in hun hoofd.
Een paar weken geleden las ik een verhaal over een Canadese militair, een held alom gerespecteerd. Sociale man, had veel vrienden. Hij was zo hoog opgeklommen in de Canadese luchtmacht dat hij mensen als koningin Elizabeth en Obama mocht vliegen. Hij bracht hulpgoederen naar Afghanistan en Irak. Zette zich in voor de slachtoffers van orkaan Katrina. Hij was getrouwd, woonde in Ontario en had een buitenhuis in een klein dorpje Tweed. Zijn vrienden die hem al 30 jaar kenden pestten hem altijd met zijn dwang om alles in zijn huis schoon, netjes en geordend te houden. Als er een vlekje op de koelkastdeur zat, pakte hij een speciaal doekje om het weg te poetsen. Verder was het een gezellige man die graag met zijn vrienden een biertje dronk.

Op een gegeven moment werd er in Tweed ingebroken in huizen. De dief nam niets kostbaars mee, alleen het damesondergoed. Soms liet hij een boodschap op de computer achter voor de bewoners. De zaak begon te escaleren toen er twee vrouwen overvallen werden in hun eigen huis, verkracht en uitgebreid gefotografeerd. Daarna werden er twee jonge vrouwen vermoord. Allemaal in hetzelfde kleine gebiedje. Daders schijnen meestal vlak bij huis te blijven. Omdat de kolonel zo'n geweldige reputatie had, duurde het lang voordat men op hem in ging zoomen.
Hij wordt uitgenodigd op het politiebureau voor wat vragen. Eerst voelt hij nog geen nattigheid maar langzaam aan beseft hij dat hij de hoofdverdachte is. Tenslotte bekent hij.
Waarom is dit zo fascinerend? Omdat het verhoor is opgenomen en de aanpak van de rechercheur verbluffend knap is. De kolonel zit er in zijn vrijetijdskleding eerst ontspannen. Aardige man, denk je. Heel rustig en begripvol spreekt de politieman de belangrijke militair aan, bij zijn voornaam. Niet slijmerig, niet agressief. Een verhoor dat waarschijnlijk gebruikt zal worden op de politieschool als voorbeeld.

Hij bekent niet alleen de verkrachtingen en moorden maar vertelt de politie ook waar zijn fotomateriaal te vinden is. De damesslipjes en bh's heeft hij keurig op kleur in laden gerangschikt. Ook vond de politie talloze foto's van de kolonel in het gestolen ondergoed.
De vraag is, is die man altijd zo verknipt geweest en heeft hij dat goed weten te verbergen? Of is er iets gebeurd waardoor er iets knapte in zijn hoofd?
Het hele verhaal maakte wel duidelijk dat je nooit weet wat er in het hoofd omgaat van een ander. Zelfs niet in dat van je beste vriend. Een heel eng idee.

Het verhoor: http://youtu.be/hzh3adTWZOg

Geen opmerkingen:

Een reactie posten