Voor het goede doel

David Walliams, talent en doorzettingsvermogen, een winnende combinatie

Gisteren keek ik naar de Britse komiek en acteur David Walliams (Little Britain) die de Theems overzwom. Niet van de ene naar de andere kant. Hij legde 140 mijl af in 8 dagen. Walliams is helemaal geen sporter, dat kun je wel zien aan zijn lichaam. Maar hij beschikt over een enorm doorzettingsvermogen. Als hij ergens aan begint, maakt hij het ook af. In combinatie met talent is dat het recept tot succes.
De Theems is een hele lange rivier, wist ik niet. Het water was ijskoud en de eerste dag raakte Walliams al onderkoeld. Er zat niets anders op dan een wetsuit aan te trekken. Zo'n pak lijkt me zo smerig aanvoelen. Het schuurde bij zijn nek zodat er ook nog een akelige wond ontstond. De derde dag was Walliams doodziek. Te ziek eigenlijk om op te staan. De dokter raadde hem aan een paar dagen in bed te blijven. Dat kon natuurlijk niet, het publiek wachtte, de camera's draaiden en het allerbelangrijkste, hij deed het voor het goede doel. Om geld in te zamelen voor kinderen in slechte leefomstandigheden.

Hij was een paar maanden ervoor in Afrika geweest en had kennis gemaakt met weeskinderen 10, 12 jaar die op straat leefden. Ze sliepen ergens in een bosje bij een drukke weg met een stuk karton over zich heen. Overdag zochten ze tussen de vuilnis naar iets eetbaars en in uiterste nood bedelden ze bij restaurants. De kinderen werden af en toe opgevangen in een centrum waar ze zich konden wassen en een warme maaltijd kregen. 'Mis je je ouders?', vroeg Walliams aan de 12-jarige Max die dapper overleefde. Het jongetje sloeg zijn handen voor zijn ogen en huilde.

Met dat beeld voor ogen zwom Walliams de 140 pijnlijke mijlen. Steeds maar weer diezelfde armbewegingen begonnen hun tol te eisen. Bij elke stopplaats werd hij verwelkomd door een andere Britse komiek om de lach erin te houden. Het stikt in Engeland van de geestige vrouwen en mannen. Er zijn komieken die alleen op toneel leuk zijn en in het dagelijkse leven een stuk chagrijn. Walliams niet. In zijn hotelkamer werd hij gebeld door een radio-dj. 'Je zou toch een plaatje voor me draaien? Ik wil Dancing Queen horen, de beste popplaat ooit. Wist je dat dat nummer over mij gaat?' Het nummer klonk door zijn mobiele telefoon en Walliams danste in een minuscuul onderbroekje de dans van de assistent van de premier. Heel nichterig.

Langs de oevers stonden de fans hem aan te moedigen. Af en toe onderbrak hij zijn zwemslag om te wuiven, als de koningin. Een jonge vrouw vertelde de verslaggever: 'Mijn zoon dacht dat het Robbie William was, hij is al van de teleurstelling bekomen.' Ook Walliams vrouw (?), het beeldschone Nederlands topmodel Lara Stone, moedigde haar man aan. Helemaal tot de finish in Londen. Na 8 dagen in het rivierwater gelegen te hebben, kon Walliams eindelijk de kade opklimmen waar het publiek hem terecht toejuichte. Het was volbracht. David Walliams stelt je nooit teleur.

140 mijl gezwommen en nog vrolijk