woensdag 11 januari 2012

Weer thuis

Hans toont zijn fietser aan Bob
Onze huisoppas had zich uitstekend van zijn taak gekweten. Bob ziet er florissant uit. Hij is wel een beetje gefrustreerd want de deur naar het terras is kapot en kan niet open. Het is zo'n deur die je ook als klapraam kan gebruiken. Nogal een riskante constructie want één verkeerde handeling met de deurknop en de hele loodzware deur valt bovenop je. De deurreparateur was tijdens onze afwezigheid langs gekomen en constateerde een levensgevaarlijke situatie. Voor hetzelfde geld had de deur Bob geplet want hij zat dus los. Er moet een nieuw onderdeel in dat pas over een paar weken door de fabriek geleverd kan worden. Terwijl ze in andere landen op zoek zijn naar iets eetbaars hebben wij dit luxeprobleem. Heerlijk toch?

Bob zit in de winter graag op het terras. Hij staart dan urenlang in het niets. Verstand op nul.
Ik had gedacht slim te wezen door de dochter van de vroegere buurman te vragen één keer in de week het huis te soppen. Het contact liep via haar vader met wie het moeilijk communiceren is. Hij is Turks en zegt op alles Ja, ook al begrijpt hij het niet. Ik legde uit: Hans' tweelingbroer past op Bob. Zou jouw dochter enzovoorts. Ja hoor, geen probleem. Ik schreef een brief vol instructies over de stofzuiger en schoonmaakmiddelen en gaf hem de sleutel.
Onze huisoppas vertelde wat er tijdens onze vakantie gebeurde. De buurman kwam zelf langs, deed de deur open zonder eerst te bellen en ging stofzuigen. Eén keer kwam hij om 23.00 uur. Wim hoorde gemorrel aan het slot en schrok zich dood. Die man ziet Wim en denkt dat het Hans is. Het Theater van de Lach in actie.
Verder zijn we blij weer thuis te zijn zodat we weer lekker kunnen rommelen, kneuteren en fröbelen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten