Terrasje pikken

In Madeira wordt kerstmis uitbundig gevierd met miljoenen lichtjes.
Deze leeggelopen kerstman geeft de kerstsfeer weer in Monte Gordo

Vandaag ging ik een lange strandwandeling maken. Er stonden mannen tot hun heupen in het water met schepnetten in hun hand. Ik bleef kijken wat ze vingen. Ze liepen het strand op en leegden hun netten op het zand. Schelpen waren de vangst die ze ter plekke sorteerden. Later zag ik ze in het stadje waar ze hun vangst te koop aanboden.
Gisteren dronken Hans en ik koffie bij één van de strandtentjes. Er schijnen hier geen bouwvoorschriften te zijn dus de tenthouders doen maar wat. ´Het lijken wel de hutten die wij vroeger bouwden op een leeg landje.´zei Hans. We stopten bij een krakkemikkig bouwsel dat met touw- en vliegwerk aan elkaar hing. Een oud mannetje met een getaand gelaat nam onze bestelling op. Eén cappuccino en een cola light. De koffie was een bleek brouwsel en de cola kwam uit een blikje. Even later verscheen zijn vrouw. ´Bon dia´, zeiden wij. Zij verdween weer naar achteren. Van cola moet je plassen dus, alhoewel ik er tegenop zag, liep ik toch naar het toilet. Binnen zat een nog ouder vrouwtje. Het deed me denken aan het interview van Godfried Bomans met de 100 jarige. Uiteraard zat er geen bril op de wc dus bleef ik zwevend over de pot hangen. Er was gelukkig wel toiletpapier.

´Wat een mooi leven hebben de vogels hier´, zei ik later toen ik teruggekeerd was. Er lag een groep meeuwen op het strand te slapen. In de verte kwam er een ministeltlopertje razendsnel aanrennen. Af en toe stopte hij om wat eetbaars op te vissen uit het zand. Daarna slalomde hij om de meeuwen heen en vervolgde zijn strooptocht tot hij nog slechts een stipje was.
Je zou denken dat de oude man blij was met onze klandizie maar toen twee Hollandse dames zich bij ons wilden voegen op het ´terras´ was er geen bediening meer. ´Mijn vrouw is even weg´, begrepen we uit de handgebaren van de oude.
`Ik heb het hier wel gezien´, zei ik tegen Hans. We liepen nog even over de boulevard langs het terras waar de Hollanders zich verzamelen. Dat zijn andere mensen dan Nederlanders. Zij hebben geen enkel gevoel voor stijl en hebben hun hele leven lang nergens over nagedacht. Ze praten in clichés en zien de wereld door de ogen van De Telegraaf. Het wereldnieuws staat op pagina 16 in die krant en de ingezonden brievenrubriek lijkt wel een parodie op de PVV-stemmer.

Nu heb ik een terrasje gevonden waar voornamelijk Portugezen en Spanjaarden komen. Piekfijn gekleed. Vandaag zaten er twee jonge mannen en twee jonge vrouwen naast ons. Zodra ze hun bestelling hadden doorgegeven pakten ze alle 4 hun mobieltje uit hun zak. Twee gingen bellen, de andere twee verdiepten zich in een spelletje Scrabble. Het zonnetje scheen en we voelden ons even in het buitenland.