Afgelopen Oud en Nieuw zei ik tegen mezelf (ik was alleen): ' 2017 moet een beter jaar worden dan 2016.'
Lang verhaal kort: eerst werd Bob doodgereden. Toen hebben we, nadat meneer 2 jaar had tegengestribbeld ' bemoei je er niet mee', H. meer dood dan levend uit zijn huis gehaald. De diagnose is niet best, hij zit voorlopig in een verpleeghuis tussen dementerenden en korsakov-patiënten, hun enige pleziertje is kettingroken.
De man van mijn schoonzus heeft een zware operatie achter de rug en zijn leven hangt aan een zijden draadje. Haar dochter is na maanden van lijden herstellende van kanker. Schoonzus is 24/7 aan het zorgen.
Ik was zo gestresst van alle ellende en geregel van achterstallige administratie van H, overleg met de familie die zijn huis gaat uitruimen. Je wilt niet weten wat een onuitstaanbaar gedoe dat geweest is. Tegen de tijd dat Blanche en ik op Schiphol waren, had ik door de opeenstapeling van frustratie en tegenslag een bewustzijnsvernauwing. Zou mijn IQ op dat moment gemeten zijn dan was ik in de categorie 'achterlijk' geplaatst. Alhoewel die term verboden is. Zwak begaafd, zeg maar.
De reis was door eigen toedoen een nachtmerrie. Ik kan er niet eens over praten, zo stom.
Enfin, donderdagavond arriveerden we in ons vakantie appartement. Vrijdagochtend kreeg ik het hartverscheurende nieuws van mijn beste vriendin A. dat haar vader plotseling is overleden. Net in de 70. Ik was er kapot van want ik weet wat het voor haar betekent. En hoe radeloos ze zich voelt.
De verandering van omgeving doet me goed. Ook Blanche heeft het naar haar zin. Ik merk dat ik me schrap zet voor het komende slechte nieuws. Maar ik verdom het eraan onderdoor te gaan, alhoewel ik me zwaar k*t voel. Depressief, verdrietig maar ook heel boos.
Als God een deur sluit, zet hij een raam open. Of zoiets.
 |
| Kaarsje branden |
Lang verhaal kort: eerst werd Bob doodgereden. Toen hebben we, nadat meneer 2 jaar had tegengestribbeld ' bemoei je er niet mee', H. meer dood dan levend uit zijn huis gehaald. De diagnose is niet best, hij zit voorlopig in een verpleeghuis tussen dementerenden en korsakov-patiënten, hun enige pleziertje is kettingroken.
De man van mijn schoonzus heeft een zware operatie achter de rug en zijn leven hangt aan een zijden draadje. Haar dochter is na maanden van lijden herstellende van kanker. Schoonzus is 24/7 aan het zorgen.
Ik was zo gestresst van alle ellende en geregel van achterstallige administratie van H, overleg met de familie die zijn huis gaat uitruimen. Je wilt niet weten wat een onuitstaanbaar gedoe dat geweest is. Tegen de tijd dat Blanche en ik op Schiphol waren, had ik door de opeenstapeling van frustratie en tegenslag een bewustzijnsvernauwing. Zou mijn IQ op dat moment gemeten zijn dan was ik in de categorie 'achterlijk' geplaatst. Alhoewel die term verboden is. Zwak begaafd, zeg maar.
 |
| Onze Mexicaanse gaat uiteraard meteen in de zon liggen |
De reis was door eigen toedoen een nachtmerrie. Ik kan er niet eens over praten, zo stom.
Enfin, donderdagavond arriveerden we in ons vakantie appartement. Vrijdagochtend kreeg ik het hartverscheurende nieuws van mijn beste vriendin A. dat haar vader plotseling is overleden. Net in de 70. Ik was er kapot van want ik weet wat het voor haar betekent. En hoe radeloos ze zich voelt.
De verandering van omgeving doet me goed. Ook Blanche heeft het naar haar zin. Ik merk dat ik me schrap zet voor het komende slechte nieuws. Maar ik verdom het eraan onderdoor te gaan, alhoewel ik me zwaar k*t voel. Depressief, verdrietig maar ook heel boos.
Als God een deur sluit, zet hij een raam open. Of zoiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten