Vandaag met Blanche naar het strand bj Lagos gewandeld. Het is zo'n half uur lopen. Eenmaal aangekomen op het strand, dat kilometers ver strekt, liet ik Blanche los. Ze raakte uitzinnig van de golven. Ze achtervolgde het terugtrekkende water en zodra er weer een golf aankwam wist ze die net voor te zijn. Soms rende ze in een hoog tempo in cirkels terwijl ze razendsnel het water wist te ontwijken.
Het was niet druk, slechts een handjevol wandelaars met grote honden. Blanche snakt naar een vriendje. Die grote honden besnuffelen haar alleen en tonen al snel geen interesse meer. Wat een onderdanig hondje, hoor ik vaak als Blanche weer eens plat op de grond ligt om zich daarna geheel over te geven door op haar rug te gaan liggen. Wie niet groot is moet slim zijn. Ze groef in luttele seconden een diepe kuil alsof ze van Duitse afkomst is. Graven, daar zijn chihuahua's goed in, vooral een kuil voor een ander. Ze is wellicht inzetbaar voor het omploegen van een volkstuintje. De zon scheen maar het was verrekte koud. Het huisje lijkt wel een koelcel en doet me denken aan mijn slaapkamertje in de jaren 50. Toen de ijsbloemen gezellig op de ramen stonden. Terwijl op IJburg de kachel staat te loeien.
Blanche heeft de hele wandeling flink doorgetippeld en toen we thuis kwamen en Hans zag, sprintte ze heen en weer door de tuin. Met haar kleine pootjes. Een ding wil ze niet leren: buiten plassen en poepen. Vanochtend lag er een plasje en wat keutels in de badkamer. Terwijl ze praktisch de hele dag buiten is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten