Hans en ik lagen vanochtend in bed te luisteren naar de stortregen. Het was de ganse nacht noodweer en Leighton had gezegd dat het de hele dag zo zou blijven. ' Hadden we nu maar een Krasreis geboekt', zei ik,' dan heb je gegarandeerd mooi weer.' Dat zou een goed reclamespotje zijn. Als ik in de krant kijk naar de weersvoorspelling in de wereld, lees ik overal: regen of neerslag. Behalve in Cairo en Tipoli. Florida had de koudste november ooit, zei de weerman van de BBC.
Ik ging net met Blanche wandelen met als doel: een paraplu scoren. Ik had een Chinese winkel gespot vlakbij de Intermarche. Het bleek de Chinese variant van De Winkel van Sinkel. Er was werkelijk alles te koop. Kleding, speelgoed, breiwol, tassen en schoenen, potten en pannen, haarverf. Een heleboel van die hebbedingetjes zoals een zakje vol miniknijpers. Ik kocht een stevige paraplu voor 4 euro en een grote pot Aloe Veracreme voor 1,50. Uren kan ik in zo'n winkel dwalen. Met Blanche is dat wat lastiger. Toen we het pand verlieten hing er een prijskaartje aan haar achterwerk. Ik heb het er vlug afgehaald want ik krijg elke dag wel een bod voor haar. Ze is onbetaalbaar. Ze zou op tournee moeten langs bejaardenoorden. Dagelijks tovert ze een glimlach op de doorgroefde gezichten van menig oud Portugees vrouwtje of mannetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten