Dankbare hond

Het is zo gemakkelijk hier om Blanche uit te laten. Even het hekje, dat Leighton Luther- en Marvinproof heeft gemaakt, open doen en Blanche heeft een groot klaverveldje tot haar beschikking. 's Avons neem ik een zaklantaarntje mee want als de zon onder is, wordt het pikkedonker. Gisteren scheen voor het eerst de zon volop.
24nov 2014

Lief dagboek

We zijn hier nu bijna drie weken en vandaag kregen voor het eerst een wolkeloze zonnige dag. Ik had Leighton's tips nog eens doorgelezen. Als je de poort uitloopt en linksaf gaat en bij de eerste rotonde weer linksaf dan kom je bij een strand. Blanche had er zin in. Ze kreeg een beetje genoeg van het waken over het huis. Hans had een strategisch plekje voor haar gemaakt. Een tafeltje met een dekentje en kussentje vanwaar ze alle ramen in de gaten kon houden. Dus als er grassprietje bewoog sloeg ze al aan. 

Leighton is met vakantie en zijn zus Debby runt de boel zo lang. Ik verwachtte een matronetype maar mevrouw Crook is een slanke, vlotte verschijning. Leeftijd, geen idee. Ergens achter in de 40. Zij is wel zo slim om Luther aan de riem te houden. De honden zijn dan een stuk rustiger. Als ze alle vrijheid hebben maken ze elkaar gek. Hans noemt Luther en Marvin: Luther en Calvijn. Hij weet meer van godsdienst dan van soul.

Blanche en ik gingen goedgemutst op weg. Al gauw zagen we de zee. Het duurde minstens een half uur a drie kwartier tot we eindelijk het strand bereikte. De zee zag zwart van de surfers. Blanche vond de golven ook spannend. Ik had haar losgelaten en ze wist telkens het rollende zeewater te ontwijken. Behalve een keer. Ze werd overspoeld door een onverwachte golf en bijna meegesleurd de oceaan in. Ze begon als een gek rondjes te rennen en wentelde zich daarna door het zand. Resultaat: een schoffie aan een riempje. Ik had een bushalte vlakbij het strand gezien en laat nu net het laatste busje aan komen rijden. Ik stapte in met Blanche. De buschauffeur riep: ' No way, put her in a box.'. Dan spreken ze opeens wel Engels. Ik was zo kwaad dat ik bijna:' Fuck you too', riep naar de principiële lul. Was hij bang voor een beetje zand?Dan moet je vooral de strandroute rijden, zak. Vervolgens vertikte Blanche het om te lopen. Ze ging rielekst op de tegels liggen. Zuchtend tilde ik het zandgebakje op en begon de klim naar boven.

Thuis vertelde ik Hans over het busje. ' Dat had je kunnen weten', was zijn empathische reactie. Ik zag laatst op tv een vrouw die leed aan het Empress syndroom. Ze wilde altijd en overal haar zin krijgen. En als dat niet gebeurde werd ze zo razend dat iedereen toegaf. Om ervan af te zijn. Mijn huisgenoot noem ik De Keizer van China of Oblomov. Hij regeert de wereld vanaf zijn gemakkelijke stoel en zit passief altijd met goede raad. Als ik 24 bordjes draaiende hou en ik laat er 1 vallen, zegt hij:' Dat had je kunnen weten.' 

Misschien ligt het aan het stoppen met roken maar ik heb het helemaal gehad met zijn 'I told you so' commentaar. Ik ontplofte en bedankte hem voor zijn briljante advies. Een beetje medeleven zou ook prettig zijn. Dank je wel, lieve Hettie, dat je overal voor zorgt.  Jezus. Dat is toch niet normaal?