Femke Halsema schrijft in De Correspondent dat wij de plicht hebben alle kanten van de ingewikkelde medaille te zien. Ze heeft het over de Nederlandse jihadisten, meestal voormalige rappers, die het licht, of juist het zwarte gat hebben gezien, naar Syrië afgereisd zijn en hopen op het martelaarschap. Ze werden natuurlijk op een vreselijke manier onderdrukt in Nederland. Kansloos waren ze in ons racistische land. En dan al die verleidingen: homo's, hoeren en drugs.
Gelukkig ben ik zo ruimdenkend dat ik voor iedereen begrip heb. Ook voor de patiënt in de kliniek die ervan overtuigd is dat hij Napoleon is. Of de vrouw die trouwt met een ter dood veroordeelde seriemoordenaar. En voor de Jehova Getuigen die vorige week zondag langs kwamen met de blijde boodschap. Ze wilden me zelfs een filmpje laten zien om mij te overtuigen van hun gelijk. Uren discussieer ik met deze sympathieke mensen. Ik voel niets dan respect voor deze dolende zielen. Ik zie het als mijn plicht. Of zoals dr. Phil het zo mooi onder woorden brengt:' No matter how flat you make a pancake, it has two sides.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten