Kees

Kees is autistisch en zijn hele leven afgeschermd van alles dat hem angst inboezemde.
Eigenlijk is het een verwend kreng.

Documentaire: Hoe moet het straks verder met Kees


Ik zag net de documentaire over Kees, een autistische man van 49 jaar die zijn hele leven al door zijn moeder wordt verzorgd. Ik wilde eerst helemaal niet kijken. Ik was bang dat het te deprimerend zou zijn. Nu Kees zijn ouders op leeftijd geraken en niet het eeuwige leven hebben, heeft Kees slapeloze nachten. Hoe moet het verder met hem als pappie en mammie er niet meer zijn. Euthanasie was 1 van de opties. Alhoewel, zei Kees, hij nog veel dingen had om voor te leven. Zijn speelgoedtreinen, fijne spijkerkleding en zijn tekeningen. Kees is hoogbegaafd en welbespraakt. Hij spreekt in prachtige volzinnen. Dat maakte zijn verhaal dragelijk en soms komisch. Hij en zijn moeder waren praktisch 1. En toch viel hij af en toe uit tegen de lieve vrouw met haar engelengeduld. ' he, mammie, zit me toch niet steeds te corrigeren. Ik ben geen klein kind meer.' of ' Doe alsjeblieft de deur dicht, pappie heeft zo'n harde stem.' Als zijn moeder hooikoorts heeft en af en toe kucht, stopt hij zijn vingers in zijn oren en zegt hij:' Moet dat nou.' Kees vindt zichzelf zelfstandig maar redt het niet alleen in de wereld. Hij is intelligent en raakt toch in de war van de kleinste tegenslagen. Zijn moeder heeft voor hem een ideale wereld geschapen die weg zal vallen als zij komt te sterven. Het egocentrisme dat automatisch verbonden is aan Kees' autistische stoornis is bij tijd en wijlen grappig. Hij heeft geen enkel besef van dankbaarheid tegenover zijn ouders. Hij overleeft dankzij zijn moeder. Die bij zijn geboorte gedacht moet hebben: ' ik heb hem op de wereld gezet en ik zal ervoor zorgen dat hij een mooi leven heeft. Ook al zeggen de deskundigen dat hij niet levensvatbaar is en opgenomen moet worden. Dat nooit.' Kees' vader zit misschien wel in de moeilijkste positie. Kees heeft genoeg aan zijn moeder, zijn vader beschouwt hij eigenlijk als een overbodig figuur. Toch ben ik benieuwd hoe Kees het zou doen in een beschermd wonen situatie. Met lotgenoten, zoals hij het zelf noemt. Kees is nogal dominant en kan weinig hebben. Enige flexibiliteit zit er, vrees ik, niet in. Ook niet bij zijn lotgenoten.