Naailes, zeg maar

Dat k*tspoeltje dat altijd vastliep

Mijn moeder had mijn zusje en mij bij een mevrouw aangemeld die naailes gaf. Dat ging uit van Margriet. Ik was nota bene 18 jaar en nog liet haar beslissen wat goed voor me was. 'Dan kun je je eigen kleding maken'. De lessen waren in de avond bij die mevrouw thuis. Telkens als de naaidame iets uitlegde, doorspekte ze haar zinnen met 'Zeg maar'. 'Dan knip je, zeg maar, het patroon uit en spelt dat, zeg maar op de stof. Zorg er, zeg maar, altijd voor dat je, zeg maar, een marge van 5 centimeter overhoudt. Daarna omzoom je, zeg maar, het patroon met de, zeg maar, rijgdraad' Elz en ik kregen de slappe lach en namen de uitdrukking, zeg maar, onmiddellijk over. Kleren zijn tegenwoordig zo goedkoop dat het, zeg maar, meer kost als je ze zelfs maakt. Met, zeg maar, bloed, zweet en tranen.

W.F. Hermans zei eens: 'Iedereen kan schrijven. Als er een pistool op je gericht is met het dreigement: als je niet in één dag een boek schrijft, schieten we je dood. Reken maar dat je de volgende dag een manuscript inlevert.' Dat geldt voor mij wat kleding betreft. Met een vuurwapen tegen mijn slaap, produceer ik een mantelpakje met voering.