Les Beaux Jours

In het Tuschinsky theater is tegenwoordig ook wi-fi dus voor de film begon facebookte ik mijn 'Vrienden':

Ik zit in de 50 plus bios omringd door oude wijven die perse naast me willen zitten.
Het begint 

Het is pauze. Gratis thee met muffins. Het recht van de fitste geldt hier. Mensen met krukken hebben pech gehad. 'Ik vind er niets aan', hoor ik een grijs permanentje zeggen.

Thuis schreef ik een verslagje

Les Beaux Jours is een mooie film over ouder worden, verlies en het hervinden van liefde en vriendschap. Caroline (Fanny Ardant) is 60 jaar geworden, met pensioen en heeft van haar dochters een abonnement op het seniorencentrum gekregen. Ze is in de rouw want vijf maanden ervoor is haar beste vriendin volkomen onverwacht aan kanker overleden. De seniorenclub biedt allerlei cursussen zoals pottenbakken, schilderen in de natuur, computerles, toneelspelen. In het begin voelt Caroline zich totaal niet op haar gemak tussen haar leeftijdsgenoten. Ze begint een affaire met de computerleraar die net zo oud is als haar dochter. Een flierefluiter met tientallen vriendinnen. Ze gaat weer roken, blowen en zuipen. Tenslotte hervindt ze de zin in het leven, maakt vrienden met de senioren en herontdekt haar man. Het klinkt misschien klef maar het is grappig, herkenbaar en uitstekend geacteerd. Leuke man trouwens, die ouwe.