Ik heb me, achteraf gezien, gezegend gevoeld met progressieve ouders. Toen mijn moeder zwanger was, verdiepte ze zich in het opvoedboek van dr. Spock, een Amerikaanse kinderarts die een luchtige methodiek uitdroeg met respect voor de leeftijd van het kind. Revolutionair.
(De eerste druk van The common sense book of baby and child care kwam uit in 1946, de eerste Nederlandse vertaling in 1949. Spock was een revolutionair. Om te begrijpen hoe schokkend nieuw zijn ideeën over opvoeding waren, moet je zijn boek vergelijken met een in die jaren courant naslagwerk, Het gezinsboek (eerste druk 1938). Daarin staat bijvoorbeeld: 'Tucht is noodig bij de opvoeding. Maar nooit moeten de ouders slaan in drift. Geestelijke strafmiddelen zijn stellig het eerst aangewezen. Soms kan lichamelijke kastijding niet achterwege blijven, en geschiede dan op de plaats waar de rug ophoudt een fatsoenlijken naam te dragen. Het niet straffen uit zwakheid is voor het kind nadeelig.')Nog een stelregel: 'Nooit mag men den zuigenling tusschentijds voeden of een fopspeen of dotje geven. Men is daarmede op een verkeerden weg omdat een kind niet tijdig leert zijn lusten te bedwingen.'
Ik weet niet hoe dr. Spock over de fopspeen dacht. Mijn moeder weigerde principieel die te gebruiken Ze vond het ook zo'n dom gezicht.Het is inderdaad jammer dat het lieve babygezichtje verdwijnt door zo'n surrogaat.
Jammer dar dr. Spock nooit een verlicht boek over pubers heeft geschreven. Daar hebben we tegenwoordig dr. Phil voor.
Mijn twee oudere zusjes en ik bezochten de montessorischool die kindvriendelijker was dan de het reguliere klassikale systeem. Veel ideeën van Maria Montessori zijn nu overgenomen door alle schooltypes. Wij zaten niet in rijtjes maar in een groepje van vier tafels bij elkaar. De onderwijzer werd niet Meester genoemd maar Meneer. Je werd op een volwassener manier benaderd en minder als onmondig kind. Ik hoorde wel eens verhalen van buurmeisjes die wel klassikaal onderwijs kregen. Gruwelijk, leek me dat.
Het vooruitstrevende schooltype had ook nadelen. Jaartallen uit het hoofd leren was ouderwets en achterhaald. Wel werd er veel aandacht besteed aan taal en rekenen. De tafels leerden we wel opdreunen. Staartdelingen werden gezien als een stap naar volwassenheid. Als je die feilloos kon maken, hoorde je officieel niet meer bij dat kinderachtige grut.
Van aardrijkskunde herinner ik me löss in Limburg, de Langstraat met schoenenindustrie. Ik vrees dat ik me bijna niets kan herinneren van geschiedenis. Columbus ontdekt Amerika 1492, weet ik uit mijn hoofd. En Balthasar Gerards vermoordde Willem de Zwijger in Delft. Dat is het zo'n beetje.
Mijn geografische kennis is ook erbarmelijk slecht. Spanje en Italië kan ik nog wel vinden. Maar laatst zocht ik De Filipijnen op en zag tot mijn verbazing dat het veel zuidelijker ligt dan ik dacht en uit honderden eilandjes bestaat. Bovendien schreef ik de Filipijnen altijd met twee P's. Weer wat geleerd, zou HS' neef zeggen. Wat een zegen is het internet toch.
Op dit moment zit ik middenin een boek van Henning Mankell 'Voor de Vorst'. Inspecteur Wallander zit 's ochtends in Zweden en 's middags in Kopenhagen. En daar rijdt hij in de auto naar toe. Hoe kan dat nou, dacht ik. Ik ben eens met de boot van Denemarken naar Noorwegen gevaren en ik meen dat we daar 10 uur over deden. Wallander rijdt over een brug naar de Deense hoofdstad. Dat moet dan wel een hele lange brug zijn, vermoedde ik. Ik pakte de digitale atlas erbij en ontdekte dat het zuiden van Zweden bijna het bovenste puntje van Denemarken aanraakt. Het is een kippeneindje over dat bruggetje tussen de twee landen.
Het is wel gênant al die hiaten in mijn algemene kennis. Maar ik durf te wedden dat de gemiddelde Zweed of Filipijn ook niet weet waar Nederland ligt.
(De eerste druk van The common sense book of baby and child care kwam uit in 1946, de eerste Nederlandse vertaling in 1949. Spock was een revolutionair. Om te begrijpen hoe schokkend nieuw zijn ideeën over opvoeding waren, moet je zijn boek vergelijken met een in die jaren courant naslagwerk, Het gezinsboek (eerste druk 1938). Daarin staat bijvoorbeeld: 'Tucht is noodig bij de opvoeding. Maar nooit moeten de ouders slaan in drift. Geestelijke strafmiddelen zijn stellig het eerst aangewezen. Soms kan lichamelijke kastijding niet achterwege blijven, en geschiede dan op de plaats waar de rug ophoudt een fatsoenlijken naam te dragen. Het niet straffen uit zwakheid is voor het kind nadeelig.')Nog een stelregel: 'Nooit mag men den zuigenling tusschentijds voeden of een fopspeen of dotje geven. Men is daarmede op een verkeerden weg omdat een kind niet tijdig leert zijn lusten te bedwingen.'
 |
| Zie je alvast hoe hij er later uit gaat zien |
Ik weet niet hoe dr. Spock over de fopspeen dacht. Mijn moeder weigerde principieel die te gebruiken Ze vond het ook zo'n dom gezicht.Het is inderdaad jammer dat het lieve babygezichtje verdwijnt door zo'n surrogaat.
Jammer dar dr. Spock nooit een verlicht boek over pubers heeft geschreven. Daar hebben we tegenwoordig dr. Phil voor.
Mijn twee oudere zusjes en ik bezochten de montessorischool die kindvriendelijker was dan de het reguliere klassikale systeem. Veel ideeën van Maria Montessori zijn nu overgenomen door alle schooltypes. Wij zaten niet in rijtjes maar in een groepje van vier tafels bij elkaar. De onderwijzer werd niet Meester genoemd maar Meneer. Je werd op een volwassener manier benaderd en minder als onmondig kind. Ik hoorde wel eens verhalen van buurmeisjes die wel klassikaal onderwijs kregen. Gruwelijk, leek me dat.
Het vooruitstrevende schooltype had ook nadelen. Jaartallen uit het hoofd leren was ouderwets en achterhaald. Wel werd er veel aandacht besteed aan taal en rekenen. De tafels leerden we wel opdreunen. Staartdelingen werden gezien als een stap naar volwassenheid. Als je die feilloos kon maken, hoorde je officieel niet meer bij dat kinderachtige grut.
Van aardrijkskunde herinner ik me löss in Limburg, de Langstraat met schoenenindustrie. Ik vrees dat ik me bijna niets kan herinneren van geschiedenis. Columbus ontdekt Amerika 1492, weet ik uit mijn hoofd. En Balthasar Gerards vermoordde Willem de Zwijger in Delft. Dat is het zo'n beetje.
 |
| De Filipijnen met één P |
Op dit moment zit ik middenin een boek van Henning Mankell 'Voor de Vorst'. Inspecteur Wallander zit 's ochtends in Zweden en 's middags in Kopenhagen. En daar rijdt hij in de auto naar toe. Hoe kan dat nou, dacht ik. Ik ben eens met de boot van Denemarken naar Noorwegen gevaren en ik meen dat we daar 10 uur over deden. Wallander rijdt over een brug naar de Deense hoofdstad. Dat moet dan wel een hele lange brug zijn, vermoedde ik. Ik pakte de digitale atlas erbij en ontdekte dat het zuiden van Zweden bijna het bovenste puntje van Denemarken aanraakt. Het is een kippeneindje over dat bruggetje tussen de twee landen.
 |
| Malmö ligt vlak bij Kopenhagen. Wist ik niet |
 |
| En die Wallander maar heen en weer rijden over de Oresundbrug |
Het is wel gênant al die hiaten in mijn algemene kennis. Maar ik durf te wedden dat de gemiddelde Zweed of Filipijn ook niet weet waar Nederland ligt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten