Het anti-bioticakuurtje heeft gewerkt en Bob is weer zijn oude zelf. Vannacht wilde hij naar buiten. Dat gaat zo: hij springt op de vensterbank van het slaapkamerraam en roffelt met zijn linkerpootje tegen het glas. Net zo lang tot iemand het raam voor hem opendoet. Ik houd me slapende maar HS is bereid op te staan en de Bob zijn zin te geven.
Vanochtend stond Bob weer luid miauwend buiten voor de keukendeur. Uitgehongerd van zijn nachtdienst. Ik geef hem altijd eerst gezondheidsbrokken. Hij eet drie brokjes, springt op het biljart en staart me aan. Ik weet wat hij wil. Nat voer dat je lekker naar binnen kunt slurpen.Waarop je niet hoeft te kauwen. Het vrouwtje is streng en het baasje verwent hem. 'Eerst de brokken, Bob', zeg ik, 'kauwen is goed voor je gebit.' Ik ga zogenaamd ontspannen de krant lezen, kijken wie het sterkste is. Nu loopt Bob naar beneden, springt bij HS op bed en miauwt. Net een kind, als mama niet toegeeft, heb je altijd nog die softe papa. Maar HS slaapt door. Bob weer naar boven, eet nog wat brokjes en gaat dan, heel irritant, proberen de voederbak te begraven. In het laminaat.
Uiteindelijk sta ik op en vul zijn bordje met zijn slurpvoedsel. Heeft-ie toch weer gewonnen. de schat.
 |
| Politiefoto's van Bob. Expres op de krant zitten |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten