Ik keek laatst naar oude afleveringen van de sitcom Maude. Maude is de progressieve nicht van Edith Bunker, de vrouw van Archie en wordt gespeeld door Bea Arthur. Dezelfde geestige vrouw die Dorothy speelt in Golden Girls. Ik heb me enorm vermaakt, het geeft zo'n goed beeld van Amerika in de jaren 70. Vrouwenemancipatie, Black is Beautiful, Nixongrappen. De onderwerpen van de serie zijn nog steeds actueel. Zo ondergaat Maude op haar 47ste een abortus omdat ze zichzelf te oud vindt om nog een kind groot te brengen. Tegenwoordig zou ze daar doodsbedreigingen voor hebben ontvangen via Twitter. Het lijkt wel of men tegenwoordig zo bang is om wie of wat dan ook te kwetsen. Afro-Americans, prolife activisten, het moederschap, religieuzen. De meeste comedy's pakken alleen veilige onderwerpen aan.
Maude krijgt een schoolvriendin op bezoek. 'Wij noemden haar altijd Mousy omdat ze zo kleurloos was en muizentandjes had, het arme kind', zegt Maude tegen haar dochter,'maar het was een schat van een meid.' Mousy belt aan, Maude doet open en daar staat een goedverzorgde, slanke vrouw met een prachtig gebit. Ze vertelt dat ze onderdirecteur van een schoonheidsmerk is en wekelijks naar Parijs, Tokio, LA en New York vliegt. Daar staat de progressieve Maude met haar certificaat van goede moeder. Ze is jaloers en uit dat in neerbuigende opmerkingen. 'Wat triest dat je helemaal alleen bent, geen man, geen kinderen, ik moet er niet aan denken.' Mousy begrijpt de steken onder water en zegt: 'Maude, luister, ik heb gekozen voor deze carrière. Ik zou ook wel een partner willen maar het is of het één of het ander. You can't have it all.' Maude knikt vol begrip maar verslagen. En dan schreeuwt ze: 'I WANT IT ALL.'
De teksten van de serie doen me nog het meeste denken aan het werk van Annie M.G. Schmidt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten