Ik ben, zo lang als ik me kan herinneren, geïnteresseerd geweest in het gedrag van mensen. Het komt misschien door de verhalen over De Oorlog. Ik vraag me af, wat zou ik gedaan hebben? En natuurlijk, hoe heeft de Holocaust plaats kunnen vinden. Waren de Duitsers massaal slecht? En waarom gingen jonge Nederlandse jongens bij de SS? Hoe komt het dat er in een oorlogssituatie altijd mensen zijn die een sadistisch genoegen beleven aan andermans leed. Om de één of andere reden is vooral het gedrag van slechte mensen 'fascinerend'. Als je ze bestudeert, verliezen ze ze hun macht en blijft er niets anders over dan pathetische figuren. Het motief van verzetsmensen is ook interessant maar daarover een andere keer.
Op YouTube kun je filmpjes bekijken van politieverhoren. Van moordverdachten. Als je weet dat de verhoorde schuldig is, is de manier waarop ze staalhard liegen, verbijsterend. Een normaal mens zou, als hij in het verhoorkamertje van het politiebureau zit met een ervaren rechercheur, panisch reageren. Totaal verknipte criminelen niet.
Toevallig las ik het verhaal van een jonge Amerikaanse vrouw die een verhouding had met een jonge man, een mormoon. Die geloofsgroep mag voor het huwelijk geen seks hebben maar die twee gingen flink tekeer. Zij was fotografe en documenteerde hun leven met haar camera. Het was een zieke relatie De man was van plan met een net meisje te trouwen en niet met een slet. Ook een verknipte manier van redeneren maar zo hypocriet zijn gelovigen nu eenmaal. Als hij bijna 30 jaar is maakt hij het uit en gaat hij op zoek naar een huwelijkspartner die nog maagd is. Zij stalkt hem, hij gebruikt haar nog regelmatig voor seks. En op een dag wordt hij dood in de douche gevonden, schot in zijn hoofd, 27 messteken, en zijn keel is doorgesneden. Overkill, noemen ze dat in vaktermen, en dus een persoonlijke moord. Zijn vrienden wijzen gelijk naar de vriendin, die ik Jane zal noemen. Ik vind dat misdadigers het niet verdienen om met hun eigen naam in het nieuws te komen. Alsof ze beroemd zijn.
Het wordt al snel duidelijk dat Jane het gedaan heeft. Ze heeft foto's van de man en haarzelf met de datum van de moord. Ze had ze gedeletet maar digitale foto's zijn altijd weer tevoorschijn te halen. Eerst zie je geposeerde foto's, op de laatste foto staat het slachtoffer, neergestoken. Ook zichtbaar is de voet van de vrouw. Dat, met overweldigend DNA-materiaal, wijst duidelijk Jane aan als dader.
De arrestatie en verhoren van Jane zijn allemaal opgenomen. Ze is totaal niet onder de indruk van het politieverhoor, verzint zonder blikken en blozen het ene verhaal naar het andere. Voor elk bewijs, waar de rechercheur mee komt, heeft ze een verklaring. Zodra ze door de mand valt, komt ze met een andere versie. Eerst beweert ze dat ze in een andere staat was, daarna zegt ze dat ze wel in het huis was met dat er twee indringers binnen kwamen. Ze beschrijft ze en ze houdt die onzin heel lang vol. Tenslotte moet ze wel bekennen maar verzint dan gelijk dat hij haar mishandelde, da ze het 'battered wife syndroom' heeft. Bovendien is ze als kind vreselijk mishandeld als kind door haar ouders enzovoorts, enzovoorts.
Op een gegeven moment heb je als kijker zin om te schreeuwen: Mens, houd op met je domme leugens. Toch weten de advocaten de jury aan het twijfelen te brengen. Die gebruiken de bekende truc en maken van het slachtoffer de dader. Ondertussen geeft Jane het ene na het andere interview aan de pers. Ze geniet en flirt met de camera. Ze is ervan overtuigd is dat ze wordt vrijgesproken. Na een week in de gevangenis doet ze mee aan een zangwedstrijd voor criminelen. Die ze wint. De rechtszaak duurt eindeloos, het kleinste detail wordt uitgebreid besproken en door de verdedigers getorpedeerd. 'Objection'. Jane heeft haar platina blonde haren donker geverfd, ze draagt een truttig speldje in haar haar, heeft een bril opgezet en ze maakt regelmatig aantekeningen. Ze is in haar element. De ster van de show.
Misschien zijn criminelen mislukte kunstenaars die alleen op een destructieve manier creatief kunnen zijn.
Zodra je doorhebt dat die vrouw verslaafd is aan aandacht, ook al is die negatief, verandert ze in een zielig individu. Een lege huls, niet meer dan een parasiet, oninteressant eigenlijk.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten