vrijdag 25 januari 2013

Toeristen ook slachtoffer economische crisis

De onvermijdelijke Peruviaanse panfluitspelers

Omdat we toch aan de andere kant van de stad moesten zijn, bij de Nederlandse dokter Heino, plakten we er een uitje aan vast. We bezochten het vissersstrand. Nu is het voor een toerist in het laagseizoen geen pretje. De horecaffers, zoals mijn moeder die noemde, proberen allemaal geld uit je zak te kloppen. Voeg hierbij de economische crisis en je begrijpt hoe wanhopig de Portugezen zijn. We konden geen tent passeren zonder aangeklampt te worden door bedienend personeel. Wij wilden eerst de boel verkennen. Ik liep een winkeltje binnen en werd overmeesterd door drie vrouwen die hun waar begonnen aan te prijzen. Twee voor de prijs van één. Ik wilde alleen maar lookie-lookie doen en zei: 'Ik moet even mijn man redden.' Die was in een druk gesprek gewikkeld met een zigeunerin. Ze waren aan het onderhandelen over de prijs van een trui. 'Koop die rotzooi niet, zo komen we nooit van ze af.' Hans sloeg mijn raad in de wind en pingelde de prijs naar de helft van het oorspronkelijke bedrag. Als aasgieren kwamen er nu ook andere figuren onze richting op. Een gluiperig mannetje, vettig achterover gekamd haar, leren jasje aan siste: 'Hash, coke?' Nee, dank u, vandaag niet.
Het was lunchtijd en bovendien ijskoud dus lieten we ons een verwarmd terras op lullen. Ik bestelde een boerenomelet, Hans een broodje met zeebanket. Mijn eten was smakelijk maar Hans kon nog geen garnaal terugvinden op zijn broodje. Wel veel mayonaise.
Maandag, is ons beloofd, gaat de zon weer schijnen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten