zaterdag 1 december 2012

Een generatiedingetje in Amsterdam?


In mijn jeugd waren er gezinnen met 13 kinderen waarvan er 12 een 'ongelukje' waren. Men ging ook veel nonchalanter met ze om. Je kon als 7-jarige de hele dag door de buurt dwalen zonder dat je moeder je miste.  Dat hun zonen en dochters soms levensgevaarlijke spelletjes speelden hoorde erbij. En meestal ging het ook goed.
Toen de anti-conceptie pil zijn intrede deed, slonk het modale gezin naar twee kinderen. Wat fijn, dacht ik destijds, geen ongelukjes meer maar jongens en meisjes die zeer gewenst zijn. Niemand meer een ongelukkige jeugd.
Tegenwoordig loop ik in Amsterdam steeds vaker op tegen narcisten, jongemannen en vrouwen, die denken dat de aarde pas begon te draaien toen zij geboren werden. Ik heb ze vroeger op het schoolplein gezien. Stond ik naast ouders te wachten tot de school uitging. Daar stoven hun lievelingetjes naar buiten, iedereen wegduwend die een obstakel vormde. En nooit een vader en een moeder die ze corrigeerden: 'Vraag eens aan die mevrouw of je er langs mag.' Alles wat de kids deden werd toegejuicht. Opvallend was  dat ze nooit blij waren met wat ze hadden of kregen.

Een product van deze koninklijke opvoeding kwam ik afgelopen week tegen in het zwembad. Ze stond te klooien bij een kluisje. Er kwam een oude dame aan die haar hulp aanbood. De jonge vrouw keek vol minachting naar de bejaarde, duwde haar toen opzij en zei: 'Whatever.' Mijn bloed kookte om zoveel arrogantie. Ik riep nog: 'Die mevrouw probeert je te helpen, trut.' Ze negeerde ons volkomen onder het motto: iedereen die ouder is dan ik bestaat niet. Tenminste, daar ging ik van uit.

Nadat ik wat gekalmeerd was, voelde ik me wat milder worden. Misschien had haar vriend het net uitgemaakt of was ze haar baan kwijt geraakt. Even later stapte ik in de tram en werd ik met een elleboog uit het gangpad gewerkt door een bloedmooie vrouw van een jaar of dertig die al bellend iets aan de tramconducteur vroeg. Ik word daar heel agressief van.
Ik begrijp niet dat conducteurs, of caissières mensen met een mobieltje aan hun oor te woord staan. Heel zelden zegt een winkelbediende tegen zo'n narcistische aso: 'Ik help eerst die mevrouw achter u tot u klaar bent met uw telefoontje.'
Is er nu een generatie narcisten gekweekt? En zouden die narcisten last van elkaar hebben? Gelukkig kom je af en toe ook sociale dertigers tegen. Buiten Amsterdam..


 Narcisme: Het is een vorm van gedrag dat wordt gekenmerkt door een obsessie met de persoon zelf (vaak het uiterlijk), egoïsme, dominantie, ambitie en gebrek aan inlevingsvermogen. Iemand die narcistisch gedrag vertoont, noemt men een narcist.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten