Verzachtende omstandigheden

In de tijd dat ik voor de krant werkte, interviewde ik een medewerkster van de reclassering. ' Vroeger was de aanpak van delinquenten erop gericht hen zo snel mogelijk te rehabiliteren. Terug in de maatschappij. Diezelfde maatschappij kreeg meestal de schuld van het ontsporen van de cliënt. Moeilijke jeugd, verkeerde vrienden ', vertelde ze me, ' tegenwoordig wordt de omgeving van de veroordeelde in kaart gebracht. Zijn familie, vrienden, leefomgeving en wordt de kans op herhaling veel beter ingeschat. De verantwoordelijke voor de criminele daad is de delinquent. Als hij terugkeert naar de maatschappij worden zijn activiteiten voortdurend gemonitoord. Houdt hij zich niet aan de afspraken dan zit hij alsnog zijn hele straf uit.'

Een oud-collega van mij had een vriend die aan heroïne verslaafd was. Om aan geld te komen had de junk twee vrouwen vermoord, vergiftigd. Na een paar jaar zitten liep hij al weer vrolijk buiten. 'Niet één maar twee vrouwen gedood', zei ik verbaasd, 'en daarvoor krijg je 4 jaar met aftrek van goed gedrag?' 'Ja, maar die jongen was verslaafd aan hard drugs', zei mijn oud-collega, 'dat zijn verzachtende omstandigheden.' 'En hoe zit het dan met de verzachtende omstandigheden van die twee vrouwen'?, zei ik verontwaardigd, ik kan niet tegen die slappe jaren-70 praat, 'die hebben uit de goedheid van hun hart zo'n jongen in huis genomen. Wat hebben zij fout gedaan?'
In De Volkskrant van afgelopen zaterdag staat een interview met de advocaat van babyverkrachter Robert M, de heer Tjalling van der Goot. Ik weet dat iedereen recht heeft op verdediging en ik ben niet zo iemand die schuimbekkend voor de deur van een pedofiel staat te schreeuwen dat hij dood moet. Maar ik heb grote moeite met verzachtende omstandigheden van een man die op sluwe wijze honderden kinderen heeft misbruikt waaronder baby's. Een normaal mens kan zich daar niets bij voorstellen. Ik zou het wel prettig vinden als dat soort mensen nooit meer op de maatschappij los wordt gelaten. Maar er is een kans dat men de tijd rijp acht om ook Robert M. zijn tweede kans te geven.

Uit het interview met de advocaat:

Slaat u hem wel eens op zijn schouder?
'Soms wel. We moeten wel eens op hem inpraten. Toen de rechtbank besloot de ouders veel ruimte te geven, -ze mogen niet alleen namens hun kinderen spreken, maar ook voor zichzelf-, bekroop hem het gevoel dat de rechters meer geïnteresseerd zijn in het verhaal van de ouders dan zijn kant van het verhaal. Dan heeft hij een moment van terugval en moeten wij hem opbeuren. Joh, onze momenten komen nog.'

Is terugkeer in de maatschappij mogelijk voor Robert M.?
'In de Nederlandse niet. Als ooit terugkeer aan de orde is, verwacht ik dat zijn toekomst in het buitenland ligt.'

Tot zover het citaat.
Als kind dacht ik heel naïef dat advocaten ervoor waren om de onschuld van een verdachte aan te tonen. In de praktijk gebruiken ze alle trucs, binnen de wet, om levensgevaarlijke figuren buiten de muren van de gevangenis te houden. Advocaat Tjalling van der Goot: ' Wij vinden het een uitdagende zaak, Robert M. staat met 10-0 achter.' Als je dan toch in termen van een wedstrijd wilt praten, staan de slachtoffers, mijns inziens, altijd op verlies.
Het is niet voor niets dat advocaten tot de meest geminachte beroepsgroep behoren.