Onnodig lijden en het Jaren 50 dieët

Geen dikke kinderen te bespeuren, geen colablikjes of zakjes chips.  Wij waren al blij met een glas  kraanwater.

Als ik ergens een hekel aan heb is het onnodig lijden. Het kan zijn dat een beetje leed je nederigheid leert. Als je kiespijn hebt ben je bereid je ziel te verkopen om er van af te komen. Of als de waterleiding tijdelijk is afgesloten besef je in wat voor luxe je leeft met stromend water. Je kunt ook het lijden zelf opwekken door kiezelstenen in je schoenen te doen om de opluchting te ervaren als je ze 's avonds uitschopt en je voeten de vrijheid ondergaan.

Soms zie ik mensen dezelfde fout maken die ik vroeger ook altijd maakte. Houd ik mijn mond of deel ik mijn ervaring met zo iemand? Voorbeeld: ik hoorde laatst het relaas van een vrouw die een ernstige vorm van acné had. Stad en land had ze afgereisd naar zogenaamde experts, zonder dat het resultaat opleverde. Op een dag zat ze met een gezicht vol gemene puisten in de trein. Een dame die tegenover haar zat zei: 'Ik zie dat u ernstige huidproblemen hebt. Ik had zelf ook last van acne en ik ken een arts die dat goed weet te behandelen.'
Een paar behandelingen later was de huid van de vrouw opgeklaard en ging ze vrolijk door het leven.
Het is mazzel hebben als je de juiste mensen tegenkomt die je op het goede spoor zetten.

Ik zie de afgelopen jaren steeds meer dikke kinderen. Zij hebben ook vaak ouders met overgewicht die geen benul van calorieën of voedingswaarde hebben. ( Een collega van mij kreeg van de dokter het advies vette vis te eten. Kwam hij thuis met in frituur gebakken lekkerbekjes.) Tegelijkertijd staat de ene na de andere dieetgoeroe op. Gisteren las ik in De Volkskrant een artikel over een Amerikaan die een succesvol dieet heeft gelanceerd zonder koolhydraten. Een paar jaar ervoor was de mode om koolhydraten en eiwitten te scheiden. In mijn modeblaadje worden de eetgewoontes van de Hollywoodsterren vermeld. De één leeft op ananas, de ander eet uitsluitend sla, en de derde eet één keer in de week alles.  Ondertussen zijn de goeroes miljonair, drinken champagne en eten kaviaar. En lachen in hun vuistje.
Laatst zag ik ook weer iemand die als lunch een bakje fruit at. 'Ik ben op dieet', verklaarde ze. 's Middags nam ze een saucijzenbroodje omdat ze slap was van het gebrek aan de juiste voedingsstoffen. Zo voorspelbaar.

Voor degenen die worstelen met hun gewicht en allerlei hopeloze diëten volgen:
Allereerst: nooit meer een dieet volgen! Trap er niet in.
De enige manier is: je mag alles maar in kleinere porties. Als dat niet lukt moet je niet vooral niet boos worden op jezelf maar je afvragen: Waarom? Is het stress, werkt mijn schildklier niet goed, gebruik ik eten als troost. Zit ik in een situatie waarin ik niet gelukkig ben?

Ik had vorig jaar de hulp ingeroepen van een diëtiste. Het liefst wilde ook zij de koolhydraten uit mijn dieet schrappen. Na drie dagen haar advies te hebben opgevolgd zag ik mijzelf in de spiegel, mager en bleek. Het ergste was echter dat ik dacht: Ik kan net zo goed dood zijn. Ik besloot mijn eigen regels te volgen en mijzelf niets te verbieden maar gewoon iets minder te eten. Eigenlijk zoals ik van huis uit gewend ben. Het jaren 50 dieet, fatsoenlijke maaltijden, wat lekkers bij de thee en veel buiten spelen.
Als het niet zo logisch was zou ik er een boek over schrijven en de zoveelste dieetgoeroe/ miljonair worden. De titel van het boek: LAAT JE NIET GEK MAKEN DOOR DIEETGOEROES..

Bij het avondeten een grote salade