Heimwee

Meer hebben we niet nodig

Ik heb heimwee naar Portugal. 'Maar je vond het toch zo'n duf zootje', zou je zeggen. Ik verlang naar de zon, het strand en het overzichtelijke appartement. Het leven is heerlijk zonder spullen. Een tafel, een stoel, een bed, een lekkere bank en een computer met internetverbinding. Ik heb verder alleen kleding nodig, mijn garderobekast kan gemakkelijk verscheept worden.

Vriendin I. vertelde dat ze als 4-jarige al wist dat ze in Amerika zou gaan wonen. Bij Amerika stelde ik mij vroeger de Fruitweg in Den Haag voor waar, in mijn herinnering, geen woonhuizen stonden maar loodsen, opslagruimtes, benzinepompen, het Rijamkantoor en aan het eind een woonwagenkamp. Maar misschien haal ik zaken door elkaar. En inderdaad, heleboel plekken in Amerika lijken op de Fruitweg. In mijn jeugd werden er ook nog eens één keer drie inspirerende leiders vermoord. Het leek me doodeng om in de VS te wonen,de kogels fluiten om je oren. (Als ik er nu aan denk dat ik in de jaren 70 het enorme land liftend heb doorkruist, denk ik, ik leek wel gek. Ik zou dat iedereen afraden en mijn kinderen verbieden.Verschillende malen zijn we door het oog van de naald gekropen. Ook in de Greyhoundbussen zitten vreemde types, seriemoordenaars enzo).
Ik zag mijzelf ergens in Italië, buiten op mijn dakterras, verhalen zitten typen. Ik heb, geloof ik, eens beelden gezien van de schrijver Gore Vidal, die vanuit zijn Italiaanse huis op de zee uitkeek. 's Ochtends liep hij naar het dorp waar hij een cappuccino dronk en van gedachten wisselde met de bewoners. Daarna aan het werk op een oude, rammelende schrijfmachine buiten op zijn terras van zijn prachtige villa. Dat is het ware leven.
HS en ik zijn op het internet aan het zoeken naar een huis aan de Spaanse kust. De huur van onze Amsterdamse waterwoning begint steeds zwaarder te wegen. We zoeken iets aan de Costa Tropical, een gebied waar het altijd lente is. Of het er ooit van komt weet ik niet. Zodra ik daar zit heb ik natuurlijk gelijk heimwee naar Amsterdam. Tenzij er een grote Spaanse stad in de buurt is, bereikbaar met de bus, lijkt het me wel uit te houden. En de taal heb ik natuurlijk zo onder de knie. Olé.  

Schelpenvissers in Monte Gordo