HS' oudste broer F.kwam gisteren langs. Het was helemaal niet de bedoeling dat hij in Nederland zou zijn. In januari vertrok hij met zijn vrouw naar hun pas gebouwde huisje op een slangvormig eiland in de Filipijnen. Het plan was er een half jaar te blijven. Maar na een maand werden ze gebeld met slecht nieuws. Hun kleinzoon had roodvonk. De ziekte was overgeslagen op zijn moeder die nu in levensgevaar verkeerde. 31 jaar. Op de één of andere manier was haar hart aangetast. Gelukkig is ze aan de beterende hand maar ze ligt voorlopig nog in het ziekenhuis. De kleine logeert nu bij opa en oma.
F. zei dat hij allang weer geacclimatiseerd was. De dag ervoor was hij naar zijn oude oom in Zaandam gefietst vanuit Osdorp. Gisteren was hij na het ziekenbezoek onze richting opgekomen. Hij is 71 jaar en in uitstekende conditie. Hij vertelde dat hij voor zijn vertrek het hele huis in drie dagen had geschilderd. De hele familie van HS is van nature slank, vol energie en altijd bezig..Het zal wel met genen te maken hebben.
F. vertelde over zijn leven op het Filipijnse eiland. 'Bij zonsondergang zitten we op het terras en kijken we uit op de velden waar de karbauwen lopen. Op dat moment vliegen de witte vogels die overdag op hun rug zitten, in een grote groep naar hun slaapplaats. 's Ochtends bij zonsopgang komen ze aanvliegen en nemen ze weer plaats op de runderen. Alsof ze naar hun werk gaan. Er is geen tv dus we gaan om 8 uur naar bed en staan om 5 uur op. Om een uur of 10 is het buiten al zo heet dat je levend gebraden wordt.'
F. en zijn vrouw hebben wel water en elektriciteit. De elektra valt zo'n drie keer per dag uit. 'Is er ongedierte?', vroeg ik. Ja, muggen en slangen en enorme spinnen. Zwemmen in de zee kun je beter niet doen want je hebt grote kans door kwallen gebeten te worden. Er lopen hele kleine salamandertjes, gekko's rond. Als je die aanraakt vallen ze in drie stukken uiteen maar lopen wel verder. Er is ook een groot soort salamander die, als hij eenmaal in je huis is, zich verstopt zodat je hem nooit meer kunt vinden. Dat zou niet zo erg zijn ware het niet dat het beest een heel irritant geluid voortbrengt. Midden in de nacht schrik je wakker van zijn stem.
De mensen zijn er straatarm en overal staan kraampjes waar je bijvoorbeeld 1 sigaret kunt kopen of een klein plastic zakje met olie en wat rijst. 'Weet je wat ze daar eten?, vroeg F, 'wat rijst met veel zout, om in leven te blijven. Er komt een vrouw langs die onze was doet op de hand. Kost 1 euro per dag. Toch is iedereen altijd beleefd en vriendelijk, niet voor het geld, zo zijn ze, heel prettig. We kwamen helemaal tot rust. Niets aan ons hoofd. 'Wat een verschil met Amsterdam', zei ik, 'ik heb zo genoeg van de agressie en de onbeschoftheid van de stedelingen. En de drukte en het klimaat.'
Voorlopig zit de familie weer in Amsterdam. Als we zouden willen, kunnen we zo naar de Filipijnen en daar een paar maanden verblijven, maar het trekt me niet zo. HS en ik zijn op zoek naar een huisje aan de Spaanse kust. Liefst met een grote schuur zodat HS naar hartenlust kan rommelen. Het enige dat ik nodig heb is een internetverbinding. En Bob.
(Kenmerkende dieren voor geheel Zuidoost-Azië zijn de gekko’s, kleine hagedissen die ook vaak in de huizen van mensen vertoeven. Een verwant van de gekko is de ook algemeen voorkomende, en wat grotere tokeh, zo genoemd vanwege zijn doordringende roep.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten